сущ. устар.
1. собеседник
2. лингв. личное местоимение, указывающее на собеседника (II л.)
is. [ər.] Söz söylənilən şəxs, sözlə müraciət olunan adam; dinləyən. Müxatəbinin sözünü yarımçıq qoymaq, münasibətli-münasibətsiz danışmaq bunun köhnə
Полностью »