MƏHKUMLUQ

is.
1. Etdiyi cinayətə görə məhkəmə cəzası alma. Məhkumluğun götürülməsi haqqında fərman.
2. Məhkum olma, itaətdə, asılı vəziyyətdə qalma; asılılıq, tabelik, əsarət.
Getdikcə Mirzə Valeh bir asılılıq, bir məhkumluq hiss edirdi. S.Rəhimov.

3. Məhkum (3-cü mənada) adamın hal və vəziyyəti.

Синонимы

  • MƏHKUMLUQ məhkumluq bax tabelik
MƏHKUMİYYƏT
MƏHLİQA

Значение слова в других словарях