MƏZUR
\[ər.\] прил. уьзуьр (себеб) авай, уьзуьрлу, себеблу; məzur görmək (saymaq, tutmaq) уьзуьрлу гьисабун (кьун), себеблу яз гьисабун.
устар. прил. 1. уважительный (такой, который может быть принят во внимание). Məzur səbəb уважительная причина 2
Полностью »sif. [ər.] Üzrü olan, üzürlü, səbəbli. Həm o babətdə də biz məzuruq; Çünkü biz tərbiyəyə məmuruq. A.Səhhət
Полностью »