QƏRARLAŞMAQ
гл. 1. чка-чкадал хьун, чка кьун, ацукьун (мес. цӀийи кӀвале); тайин хьун; 2. са къарардал (фикирдал) атун, икьрар хьун.
f. 1. Yerbəyer olmaq, yerləşmək, qərar tapmaq, sakin olmaq. Təzə mənzildə qərarlaşmaq. // Müəyyənləşmək, sabitləşmək
Полностью »глаг. 1. обосновываться, обосноваться (прочно устроиться, расположиться) где-л. Təzə yerdə qərarlaşmaq обосноваться на новом месте, təzə işdə qərarlaş
Полностью »f. 1. (razılaşmaq) to agree upon / on, to decide, to settle; bir yerə getməyə ~ to decide to go somewhere; 2
Полностью »