“Qovuşmaq1”dan f.is
1 сущ. от глаг. qovuşmaq 1: 1. соединение 2. схождение. Şüaların qovuşması схождение лучей, qovuşma nöqtəsi физ
qovuşma
birləşmə — bitişmə
görüşmə — çatma — yetişmə
sağalma — bitişmə (yara)
yarışma
соединение, схождение, слияние
fi. 1. joining, junction; 2. kim. compound; 3. riyaz. combination; 4. bax vüsal
is. jonction f, assemblage m, liaison ; combinaison f