QIRMABIĞ

sif. Bığının üstü qayçılanmış, qayçı ilə vurulmuş.
İri gövdəli, göy paltarlı, qırmabığlı Qocaoğlu kövşəndənbiçindən idarəyə qayıtdı. S.Rəhimov.
Məmmədəlişah qaraqaş, qaragöz, qara qırmabığlı və qarayanız bir adam idi. P.Makulu.

QIRMABADAM
QIRMABIĞLI

Значение слова в других словарях