м tib. epikriz (xəstəlik tarixi vərəqinin axırında yazılan, xəstəlik haqqında axırıncı nəticə, qərar)
м (мн. эпикурейцы) 1. fəls. epikürçü (Epikürfəlsəfəsi tərəfdarı); 2. məc. zövq və nəşəni hər şeydən üstün tutan adam, kefcil, işrətpərəst
м мн. нет epikürçülük (1. qədim yunan materialist filosofu Epikürün dinə qarşı yönəldilmiş fəlsəfi nəzəriyyəsi; 2
прил. epikürçü(lük)
ср мн. нет bax эпикуреизм 2-ci mənada
ж мн. нет tib. epilepsiya (özündəngetmə xəstəliyinin bir növü)
м tib. epileptik (epilepsiya xəstəliyi olan adam)
прил. tib. epileptika -i[-ı], epileptik
м 1. ədəb. epiloq (ədəbi əsərdə: qəhrəmanların sonrakı taleyindən xəbər verən son fəsil) 2. məc. son, xatəmə
м fiz. episkop (tutqun şəkilləri və ya cisimləri işıq vasitəsilə ekranda göstərmək üçün optik cihaz)
ж köhn. epistola, namə, məktub; məktub şəklində ədəbi əsər
прил. epistolyar; məktub şəklində yazılmış
ж epistrofa (eyni söz və ya cümlənin təkrarından ibarət ifadə tərzi)
ж köhn. epitalama (antikpoeziyada: toy mahnısı, evlənmə münasibətilə yazılmış şer)
ж epitafiya (məzar kitabəsi, başdaşı yazıları)
прил. anat., bot. epiteli -i[-ı]; ◊ эпителиальная ткань anat. bax эпителий
м мн. нет anat. epiteli (əzələlərin və bədən boşluqlarının üstünü örtən toxuma)
м ədəb. epitet, vəsf, ləqəb
м anat. epifiz (1. beynin üst çıxıntısı "əzgilvarı vəzi 2. boruvarı sümüyün ucu)
мн. (ед. эпифит ж) bor epifıtlər (başqa bitki üzərində yaşayan, lakin parazit olmayan, yəni həmin bitkidən qidalanmayan bitki)
ж ədəb. epifora (bir-birinə yaxın olan sətir, qafiyə və frazaların axırında eyni sözlərin, sözbirləşmələrinin təkrarından ibarət stilistik üsul)
м geol. episentr (zəlzələ mərkəzi; yer səthinin bilavasitə zəlzələ mənbəyi üzərində olan sahəsi)
м riyaz. episikl (mərkəzi digər bir dairə üzərində bir bərabərdə hərəkət edən dairə)
прил. 1. ədəb. epik; epos -i[-ı]; эпический жанр epos janrı; epik janr; 2. məc. ağır, vüqarlı
ж эполет söz. kiç
мн. (ед. эполет м) köhn. epolet (bəzəkli paqon)
м eponj (parça növü)
ж epopeya, qəhrəmannamə (qəhrəmanlıq dastanı)
м мн. нет ədəb. epos, dastan
ж dövr, tarix, zaman, əsr
прил. epoxal dövr təşkil edən, çox mühüm, çox əhəmiyyətli, çox böyük (hadisə, kəşf, əsər və s.)
прил. bax эпохальный
ЭПЮР м, ЭПЮРА ж xüs. epür (fiqur proyeksiyalarının düz səth üzərində çertyoju)
ср нескл. “r” hərfinin adı
ж 1. era (tarixin başlanğıcı); 2. tənt. dövr; 3. geol. era (Yer tarixinin ən böyük xronoloji bölgüsü)
м fiz. erq (iş və enerji ölçüsü vahidi)
м xüs. erqoqraf (əzələlərin işini cizgilər şəklində göstərən cihaz)
м erqometr (orqanizmin işləmək qabiliyyətini və işlədiyi zaman onda əmələ gələn funksional dəyişiklikləri tədqiq etmək üçün cihaz)
м мн. нет tib. erqotizm (içinə qaraca düşmüş çörəkdən zəhərlənmə nəticəsində əmələ gələn xəstəlik)
ср нескл. ere (Skandinaviya ölkələrində xırda pul)
сов. и несов. fiziol. ereksiya nəticəsində şişmək
ж мн. нет fiziol. ereksiya (heyvan ya insanın bəzi toxumalarının (xüsusilə tənasül alətinin) fizioloji şişməsi)
м мн. нет tib. eretizm, əsəbilik
м bax суррогат
мн. (ед. эрзя м и ж нескл.) erzya (Mordva xalqının iki etnik qrupundan birinin adı)
прил. erzya -i[-ı]
ж мн. нет eristika (mübahisə etmək məharəti)
ж tib. eritema (dəri damarlarının şişməsi nəticəsində dərinin qızarması)
мн. (ед. эритроцит м) fiziol. eritrositlər (qırmızı qan cisimcikləri)