сущ. от глаг. sırınmaq; стёжка, простёжка; стегание, простёгивание
1. “Sırınmaq”dan f.is. 2. bax sırıqlı 2-ci mənada. Yunis sırınmanı alıb əyninə taxmamış Davud kəndiri belinə bağladı
sırınma