“Səpmək1”dən f.is
1 I сущ. от глаг. səpmək 1: 1. засевание, засев; посев 2. рассеяние. физ. Səpmə dairəsi круг рассеяния II прил
səpmə
çiləmə — sıçratma — fışqırtma
ələmə — tökmə — yayma — dağıtma
əkmə
сыпной
1. f.is. кил. səpmək²; 2. кил. səpki.
f.is. кил. səpmək¹.
sif. tib. érupti//f, -ve