I
сущ. причина, виновник (тот, кто является причиной, виновником чего-л. ). İşin səbəbkarı причина дела; шутл. təntənənin səbəbkarı виновник торжества; səbəbkar olmaq быть (стать, послужить) причиной
II
прил. виноватый
i. instigator; (mənfi mənada) culprit; cinayətin ~ı committer / perpetrator of a crime; təntənənin ~ı hero of the festivities
Полностью »SƏBƏBKAR Göz kor, dil qıfıllı, qulaqlar da kar; Xeyr, sənət deyil buna səbəbkar (M.Rahim); BAİS [Səriyyə:] Bu işlərin də baisi Həmzə ilə anamdır (C
Полностью »is. [ər. səbəb və fars. …kar] Bir şeyə səbəb olan, bais olan adam; təqsirkar. [Şəhrəbanu xanım:] Bəli, dəxi necə edək, Allah səbəbkara bəla versin! M
Полностью »