i. dilç. taboo
[Polineziya dilindən] 1. İbtidai xalqlarda: əfsanəvi etiqadlara, mövhumi təsəvvür və zehniyyətlərə görə işlənməsi (dilə gətirilməsi) mütləq bədbəxtliy
Полностью »сущ. табу: 1. у первобытных народов: запрет, налагавшийся на какое-л. действие, слово, предмет, нарушение которого, по суеверным представлениям, карал
Полностью »[Polineziya dilindən] табу (1. сифтегьан халкьара: мавгьуматдиз ва мс. килигай кӀвалахарун (лугьун, мецел гъун) мутӀлакь са бедбахтвилиз себеб жедай в
Полностью »\ Qeyri-normal gücə sahib olan bir nəsnə, insan və ya söz tabu syıla bilər. İbtidai xalqlarda: əfsanəvi etiqadlara, mövhumi təsəvvürvə – zehniyyətlə
Полностью »