TİYƏ
сущ. сив, мурз (чукӀулдин, гапурдин ва мс. атӀудай алатрин хци, атӀудай пад); // мез; хел (чукӀулдин).
is. Qılınc, bıçaq və s. kəsici alətlərin kəsən (iti) tərəfi, ağzı. [Zeynal bıçağın] itiliyini nümunə etmək üçün barmağı ilə tiyəsinə təmas etdi
Полностью »1 сущ. 1. лезвие (острая часть режущего или рубящего орудия). Ülgücün tiyəsi лезвие бритвы, tiyənin ağzı кромка лезвия 2
Полностью »I (Qarakilsə, Laçın) nazik (paltar). – Söyuxdan ölürəm, əynim tiyədi, arxalığımın altınnan heş zad yoxdu (Laçın); – Əynimdə bir tiyə pencəx’ var (Qara
Полностью »Farsca tiğ “qılınc”, “tiyə” deməkdir. Söz bununla bağlı ola bilər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »