Su-35

Suxoy Su-35 (rus. Сухой Су-35, NATO kod adı: Flanker-E) — Su-27 qırıcısının iki dəfə təkmilləşdirilmiş törəmə forması. Bir oturacağı və supermanevretmə qabiliyyəti var. Suxoy Dizayn Bürosu tərəfindən dizayn olunmuşdur. Komsomolsk-on-Amur Təyyarə Zavodunda istehsal olunmuşdur.

Su-27M / Su-35
Su-35 uçuşda
Su-35 uçuşda
Tipi Qırıcı
Hazırlayan Suxoy Dizayn Bürosu[d]
İstehsalçı  Rusiya/ SSRİ Komsomolsk-on-Amur Təyyarə Zavodu
Dizayner Suxoy Dizayn Bürosu
İlk uçuş Su-27M: 28 iyun, 1988
Su-35S: 19 fevral, 2008
İstismara verilmə tarixi 12 fevral 2014
Status istifadədədir
İstismarçılar Rusiya Rusiya Hərbi Hava Qüvvələri
Çin Çin Xalq Azadlıq Ordusu Hərbi Hava Qüvvələri
İstehsal ili Su-27M: 1987–1995
Su-35S: 2007–hal-hazırda
Buraxılış sayı Su-27M: 14[1]
Su-35S: 82 (68-i Rusiya üçün,[2][3][4] 14-ü ixrac üçün[5])
Vahidinin qiyməti 40-65 milyon dollar[6][7][8]
Baza modeli Su-27
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

İlk variant 1980-ci illərdə Su-27-də bir inkişaf kimi tərtib edilmiş və Su-27M kimi tanınmışdır. Bu törəmə, daha böyük ağırlığın öhdəsindən gəlmək üçün struktur gücləndirməsini və çox funksiyalı radarı əhatə edir. İlk prototip 1988-ci ilin iyun ayında ilk uçuşunu etdi. Sovet İttifaqının dağılması səbəbindən təyyarə kütləvi şəkildə istehsal olunmadığı üçün, Suxoy təyyarəsi ixrac sifarişlərini cəlb etmək üçün Su-35 olaraq yenidən təyin edildi. İstehsal edilən on dörd təyyarə sınaq və nümayiş üçün istifadə edildi. Bir nümunə itələmə vektorlu mühərriklərə malik idi. O, Su-37 texnologiya nümayişçisi kimi istifadə edildi. Su-30MK ailəsinə bənzəyən yeganə Su-35UB 1990-cı illərin sonlarında iki yerlik məşqçidə tikilmişdir.

2003-cü ildə Suxoy Suxoy PAK FA proqramının inkişafını gözləyən müvəqqəti bir təyyarə kimi Su-27-ni ikinci dəfə təkmilləşdirməyə başladı. Su-35 olaraqda bilinən bu versiya, Su-27 ilə müqayisə edildikdə yenidən dizayn edilmiş kokpit və silah idarəetmə sisteminə və qəfəslərin yerinə itələmə vektorlu mühərriklərə sahibdir. Bu versiya ilk uçuşunu 2008-ci ilin fevral ayında etdi. Təyyarə ixrac üçün nəzərdə tutulsada, Rusiya Hərbi Hava Qüvvələri ilk müştərisi oldu. Çin Xalq Respublikası Hərbi Hava Qüvvələri və İndoneziya Hərbi Hava Qüvvələridə təyyarə üçün sifariş verdi.

Dizayn və inkişaf

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Su-27-nin inkişafı

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Su-35 markasını ala biləcək ilk təyyarə dizaynı, 1980-ci illərin əvvəllərində Su-27 Sovet Silahlı Qüvvələrinə xidmətə gətirildiyi bir dövrdə mənşəyini daşıyırdı. T-10S zavod koduna sahib Su-27-nin qəti istehsal versiyası 1983-cü ildə Komsomolsk-on-Amur Təyyarə Zavodunda istehsalına başladı. Sonrakı il, Su-27 Sovet Hava Qüvvələri ilə ilkin əməliyyat hazırlığına çatdı.[9] 1982-ci ildə Su-27-ni təkmilləşdirməyə başlayana Suxoy Dizayn Bürosu,[10] Su-27-nin Su-27M-nin təkmilləşdirilməsində rol oynaması üçün 1983-cü il dekabr ayında SSRİ Nazirlər Soveti tərəfindən təlimatlandırılmışdır.[11] Nikolay Nikitin, Su-27-nin baş dizayneri olan baş müdür Mixail Simonovun nəzarəti altında, layihənin böyük hissələrinin hazırlanmasına rəhbərlik edib.[12]

Su-27M-nin plan görüntüsü

Su-27-nin qarışıq qanadlı bədən dizaynını geniş şəkildə paylaşarkən, Su-27M, qanadların önündə kiçik qaldırıcı səthlər olan kanartlar əlavə edilərək, əsas versiyadan gözlə görünə biləcək şəkildə ayrılır. Birincisi, 1985-ci ildə sınaq təyyarəsi ilə sınaqdan keçirilmişdir.[9] Yenidən formalaşdırılmış qanad ön kənar uzantısı ilə tamamlanan kanartlar, hava axımını yüksək bucaq altında hücum edərkən açıqlığı aradan qaldıracaq formada yönləndirildi və təyyarənin uçuşa davam etməsini təmin etdi.[13] Daha da önəmlisi, rahat stabilizasiya dizaynı və bərabərindəki ucdan-uca uçuş idarəetmə sistemi ilə işləyən aerodinamik dizayn, təyyarənin manevretmə qabiliyyətini inkişaf etdirdi. Bunun sayəsində təyyarə şaquli istiqamətdə burnu ilə bir neçə dəqiqə uça bilir. Bu səbəbdən, nəzəri cəhətdən, hücum zamanı pilot təyyarəni 2 saniyədə 120 dərəcəyə qədər qaldıra və hədəfləri raket ilə vura bilər.[14] T-10S-in dizaynı ilə müqayisədə daha uzun şaquli quyruqlar, uçuşda yanacaqdoldurma qabiliyyəti var.[15][16]

Manevr qabiliyyətinin artması ilə yanaşı Su-27M-ni orijinal dizayndan fərqləndirən bir xüsusiyyət yeni silah-nəzarət sistemidir. Bu sistemin əsas məqsədi üfüqün altındakı hədəfləri aşkar etməyə imkan verən çox funksiyalı N011 Bars radarı idi. İlk olaraq üçüncü prototipə quraşdırılan radar, Su-27M-yi sadəcə bir hava-müdafiə təyyarəsindən yerüstü hədəflərə hücum edə bilən çox funksiyalı bir təyyarə halına gətirmişdir.[9][17] 10 hədəfi izləyə bilən və yalnız bir hədəfə eyni vaxtda iki raket göndərə bilən Su-27-nin N001 Myech radarına nisbətən müqayisədə, yeni radar on beş hədəfi və eyni vaxtda altı istiqamətə raket yönəldə bilər.[9] Təyyarənin ön hissəsindəki N011 radarının çəkisi əlavə qanadların əlavə edilməsini tələb etdi. Mühəndislər daha sonra bu cihazların aerodinamik üstünlüklərini aşkar etdilər.[18][19] Bundan əlavə N012 özünümüdafiə radarı arxa tərəfdən proqnozlaşdırılan quyruq partlaması içərisində yerləşdirilib, bu təyyarənin dünyada yeganə belə bir radara malik olmasına səbəb olur.[17] Təyyarəyə edilən digər dəyişikliklər, yüksəldilmiş turbofan mühərriklərinin istifadəsi, habelə təyyarədə yüngül kompozit və alüminium-litium ərintilərinin istifadəsi idi.[15][20]

Sınaq və nümayiş

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Doqquzuncu Su-27M uçuşda

1987-ci ildə, Suxoy, Moskvadakı sınaq poliqonundakı ilk prototipi T-10S təyyarəsi ilə dəyişməyə başladı. Kanardlar olsa da, ilk prototip, sonrakı təyyarələr kimi, yeni dizaynın bir çox fiziki dəyişmələrindən məhrum olmuşdur.[21] 28 iyun, 1988-ci ildə Oleq Tsoy pilot olmaqla ilk uçuşunu etdi. 1989-cu ilin yanvarında ikinci uçuşunu etdi.[22] İki Su-27M prototipinin dəyişdirilməsindən sonra, təyyarənin faktiki istehsalı ölkənin uzaq şərqinə köçürüldü və burada KnAAPO tərəfindən həyata keçirildi. İlk yeni qurulmuş Su-27M və ilk olaraq KnAAPO tərəfindən hazırlanacaq üçüncü təyyarə (T10M-3) ilk uçuşunu 1992-ci ilin aprel ayında həyata keçirmişdir.[22] O vaxtdan etibarən Sovet İttifaqı parçalanmışdı və 1990-cı illərdə Rusiyada baş verən iqtisadi böhran 1996 və 2005-ci illər arasında təyyarə istehsal edən orijinal plandan kanardları,[9] uçuş-nəzarət sistemini və vektor texnologiyasını təsdiqləmək üçün imtina edilmişdi.[15] 1995-ci ildə ümumi olaraq iki prototip, 9 uçuşdan əvvəl istehsal və üç istehsal təyyarəsi inşa edilmişdir, istehsal təyyarələri 1996-cı ildə Rusiya Hərbi Hava Qüvvələrinə silah sınağı üçün göndərildi.[1][23]

Sovet İttifaqının parçalanması zamanı Suxoy Su-27M təyyarəsini yüksək səviyyəli müdafiə və hökumət rəsmilərinə nümayiş etdirmişdir. 1992-ci ildə Farnboro hava şousunda qərb dinləyicilərinə ilk dəfə olaraq nümayiş etdirildikdə, Su-35 yenidən dizayn edildi.[24]

Modernizasiya

[redaktə | mənbəni redaktə et]

2003-cü ildə Rusiya Su-27M-i ixrac etməyi hədəfləsə də, Sukhoi, Su-27M və Su-30MK-nın modernləşdirilmiş versiyaları ilə və Rusiyanın beşinci nəsil reaktiv qırıcısı Sukhoi PAK FA arasındakı körpü olacaq döyüş təyyarəsi istehsal etmək üçün bir layihəyə başladı. Layihənin məqsədi PAK FA-da istifadə ediləcək müxtəlif xüsusiyyətləri əlavə edərək Su-27-nin gövdəsində ikinci bir modernləşdirmə həyata keçirmək idi. Bu səbəblə 4 ++ nəsili olaraq təsnif edildi. Bununla birlikdə, təyyarə ixrac bazarında Su-30 ailəsinə alternativ olardı. Layihə mərhələsi 2007-ci ildə, təyyarənin satışa hazır olacağı vaxtda başa çatacaqdı. Daha sonra proqramın PAK FA layihəsinin qarşılaşa biləcəyi büdcə azaldılması ilə əlaqədar başladıldığı bildirildi. Layihənin təşkilat daxili adlandırılması T-10BM (Bolşaya Modernizasiya, “Böyük Müasirləşdirmə”) olarkən, təyyarələr Su-35 kimi bazara çıxarıldı.

Təyyarənin Su-27-yə güclü bir zahiri bənzərliyi var, bununla birlikdə Su-35-in gövdəsi, avionikası, sürüşmə və silah sistemləri əsaslı təmir edilmişdir. Ağırlıq mərkəzini təyyarənin arxa tərəfinə köçürülməsi və radar kimi texnoloji irəliləyişlər daha yığcam və yüngül avadanlıqların istehsalına səbəb oldu. Bu təkmilləşmələr kanarda olan tələbatı aradan qaldırdı və bir neçə Su-27 törəməsində olan cüt pilot dizaynı tamamilə tərk edildi. Bundan əlavə, Su-27-nin şaquli stabilizatorların diferensial əyriliyi ilə yer dəyişdirən hava əyləci çıxarıldı. Şaquli stabilizatorların hündürlüyünün azaldılması, daha qısa arxadan çıxıntı həyata keçirən "sting" və kiçik bir qıç-kokpit əyriliyi təyyarədə olan digər aerodinamik incəliklərdir.

Titan ərintilərindən geniş istifadə olunan gücləndirilmiş gövdə, təyyarənin ömrünü 30 ilədək və ya 6000 iş saatı qədər artırır və təyyarənin maksimum uçuş çəkisini 34,5 tona qədər artırır. Daxili yanacaq tutumu 20% -dən çox artımla 11.5 tona qədər artırılsa da, azalma tankları əlavə olunmaqla bu miqdar 14.5 tona qədər artırıla bilər; Bundan əlavə, iş müddətini artırmaq üçün uçuş zamanı yanacaqdoldurma vasitələrindən də istifadə edilə bilər.

Sukhoi, əsasında insan-maşın qarşılıqlı əlaqəsini təmin edən məlumat idarəetmə sistemi olan avionika paketinə yenidən baxdı. İki rəqəmsal kompüterə sahib olan bu sistem, müxtəlif taktiki və uçuş idarəetmə sistemlərindən məlumatları toplayır və emal edir və şüşə kokpiti meydana gətirən üç əsas ikinci çoxfunksiyalı ekranla birlikdə iki əsas çoxfunksiyalı ekran vasitəsilə müvafiq məlumatı pilota təqdim edir. Təyyarədə digər avionika və elektron sistem yenilikləri, məsələn, rəqəmsal fly-by-wire uçuş idarəetmə sistemi, Head-up ekranı və gecə görmə gözlükləri də var.

İstinadlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. ↑ 1 2 "Один из первых Су-35 продолжает летать". bmpd (blog) (Russian). Centre for Analysis of Strategies and Technologies. 8 December 2016. 10 December 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 31 October 2017.
  2. ↑ "Поставки боевых самолетов в Вооруженные Силы России в 2016 году". bmpd (blog) (Russian). Centre for Analysis of Strategies and Technologies. 4 January 2017. 10 October 2017 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 November 2017.
  3. ↑ "Шесть новых Су-35С идут в Карелию". bmpd (blog) (Russian). Centre for Analysis of Strategies and Technologies. 31 October 2017. 4 April 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 November 2017.
  4. ↑ "Полк на аэродроме Бесовец получил еще шесть истребителей Су-35С". bmpd (blog) (Russian). Centre for Analysis of Strategies and Technologies. 1 December 2017. 16 March 2022 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 1 December 2017.
  5. ↑ "Китай получил уже 14 истребителей Су-35". bmpd (blog) (Russian). Centre for Analysis of Strategies and Technologies. 2 December 2017. 29 February 2020 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 3 December 2017.
  6. ↑ "ru:На МАКСе заключат контракты на 64 российских истребителя". Lenta.ru (Russian). 13 avqust 2009. 24 avqust 2013 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 aprel 2013.
  7. ↑ "Russian Defense Ministry orders 64 Su-family fighters". RIA Novosti. 18 August 2009. 21 August 2009 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 18 July 2010.
  8. ↑ "Arxivlənmiş surət". 2017-12-01 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2018-06-15.
  9. ↑ 1 2 3 4 5 Butowski, Piotr. "Dominance by design: the reign of Russia's 'Flankers' – PART ONE". Jane's Intelligence Review. Coulsdon, UK: Jane's Information Group. 11 (11). 1 November 1999. ISSN 1350-6226.
  10. ↑ Gordon 2007, p.  69.
  11. ↑ Andrews 2003, p. 39.
  12. ↑ Gordon 2007, pp. 58, 122.
  13. ↑ Fink 1993, p. 45.
  14. ↑ Gordon 2007, pp. 122–123.
  15. ↑ 1 2 3 Williams 2002, p. 119.
  16. ↑ Gordon 2007, pp. 123, 127.
  17. ↑ 1 2 Gordon 2007, p. 124.
  18. ↑ Butowski 2004, p. 38.
  19. ↑ Gordon 2007, p. 69.
  20. ↑ Gordon 2007, p. 123.
  21. ↑ Gordon 2007, pp. 126–127.
  22. ↑ 1 2 Gordon 2007, p. 128.
  23. ↑ Gordon 2007, p. 366.
  24. ↑ Gordon 2007, pp. 129–131.

Biblioqrafiya

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Həmçinin bax

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Xarici keçidlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Vikianbarda Suxoy Su-35 ilə əlaqəli mediafayllar var.