ZƏMİNİ-ƏDƏB

fars. zəmin – torpaq + ər. ədəb

Zəmini-ədəb öpmək: təzim etmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Hasan paşa zəmini-ədəb öpüb, mürəxxəs olmaq istəyəndə xotkar dedi... (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)

*

Özünü yetirdi atasının bərabərinə. Zəminiədəb öpüb dedi... (“Koroğlunun Dərbənd səfəri”)