простореч.
I
сущ. безбожник, еретик
2. бран. поганец. Zındıq oğlu zındıq! ах ты, поганец!
II
прил.
1. безбожный
2. бран. поганый, мерзкий
[ər.] cущ. зиндикь (асул мана зардушти (кафир, динсуз) яз, рахунра экъуьгъун манада).
Полностью »Ərəbcədir (əsli: zindiq), “dinsiz”, “Allahsız” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »is. [ər.] Əsil mənası zərdüşti (kafir, dinsiz) olub, canlı dildə söyüş məqamında işlənir. [Əhməd:] …Bu zındıq oğlu zındıqdır ki, ondan bir tük də çəkm
Полностью »