ZƏBT

[ər.] сущ. кьун, къачун (яракьдин гужуналди, зуруналди), гъилик авун, ихтияр гъиляй къачун; сагьиб хьунухь, иеси хьунухь; qalanın zəbti къеле кьун (къачун); zəbt etmək а) гужуналди кьун, къачун, гъилик авун, сагьиб хьун; б) пер. вичиз табий авун, муьтӀуьгъарун; в) клас. къейд авун, кхьин; г) рикӀе кьун, рикӀел хуьн, кьатӀун.
ZƏBƏRDƏSTLİK
ZƏBT-RƏBT

Значение слова в других словарях