ŞANALAMAQ
гл. кьуьк ягъун, кьуькуьналди кӀватӀун, вегьин, гьаюн, чукӀурун (векь, нагъвар ва мс.).
1 глаг. 1. веять, провеять (веялом). Taxılı şanalamaq веять (веялом) хлеб (зерно) 2. растопыривать, растопы рить, раздвинуть (пальцы)
Полностью »f. Şana ilə otu, küləşi, samanı və s.-ni yığmaq, yaymaq, atmaq, səpələmək. Həsi bu gün böyük xırmanın qırağını əvvəlcə çaldı, sonra şanaladı
Полностью »