ƏLAC
\[ər.\] сущ. илаж (1. са азар сагъар авуниз куьмек ийидай гьар са затӀ; дарман, дава; 2. тедбир; рехъ; чара); əlac etmək илаж авун, азарлуди сагъарун патал алахъун; əlac vermək (etmək, tapmaq) илаж авун (акун, жугъурун), везиятдай акъатдай рехъ жугъурун (якьурун, къалурун), чара акун; əlacı kəsilmək (üzülmək) илаж атӀун, чара атӀун, чарасуз амукьун.
