ƏLAMƏT
сущ.
1. признак, примета:
1) отличительное свойство, качество. Əsas ələmətlər основные признаки, birinci ələmət первый признак, diferensial ələmət дифференциальный признак, bahar ələməti примета весны, yağış ələməti признак дождя, yorğunluq ələməti признак усталости
2) признак, предвещающий что-л. (в суеверных представлениях). Bu pis ələmətdir это дурная примета
2. знак (свидетельство, признак чего-л. ). Təşəkkür ələməti olaraq в знак благодарности, susmaq razılıq ələmətidir молчание – знак согласия
3. симптом (характерное проявление, признак болезни). Xəstəliyin ələmətləri симптомы болезни
II
прил. диал. особенный, необычный. Əlamət adam особенный человек