АРАН

туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра дуьзен ва чими чка. Дагълар даим арандинни дагъдин рекьера жезвай. Лезги халкьдин махар. Гьава сад жеч аран, дагъдин. Е. Э. Дуьньядикай. Тик дагъларилай авахьзавай вацӀ, Вун хиялдаваз къвезва арандиз. А. Б. Инсан. 1966 - йисуз Ялцугърин, Хутаргърин, ХипитӀрин, ЦицӀерин, Бигеррин ва маса хуьрерин агьалияр арандиз куьч. хьана. М. М. Лезги тӀвар алатӀа. Антоним: дагъ.

АРАЛУХ
АРАНВИ

Значение слова в других словарях