ВИЛИК

прил. 1) сифте кьиле авай. Кьулухъ жергеяр цӀразва хейлин, Вилик жергеяр ахцӀуриз шумуд... А. С. Вилик жерге. 2) эвелан. Чи дагълух халкьариз вилик заманайра ханар, беглер гзаф хьаначиртӀани, "хан ", "бег ", квай тӀварар булбуллух ава. А. А. Пад хьайи рагъ. Вилик вахтара кӀвалик квай ракӀар Къапу кьван жедай. Вични са хилен. А. Ал. Муьжуьдар. Антоним: кьулухъ.

ВИЛИДАКАЗ
ВИЛИК

Значение слова в других словарях