ГАТУН
\[гаттун\] 1. “гад” söz. sif.; yay -i \[-ı\]; гатун гьава yay havası; гатун варцар yay ayları; 2. yaylıq, yay fəslinə aid olan; yayda yetişən; гатун ич yay alması; 3. (yiyəl. hal.) bax гад; * гатун цӀиг dan. yayın ortaları, yayın oğlan çağı.
(-аз, -ана, гатут) f. 1. müxt. mən.: döymək; тӀвалунив гатун çubuqla döymək, çubuqlamaq; рак гатун qapını döymək; гатун тавур дуьгуьдикай аш жедач
Полностью »(-аз, -ана, гатут/-а) - 1. бить, колотить, ударять (кого-что-л.). 2. молотить (что-л.) : къуьл гатаз башламишна - начали молотить пшеницу
Полностью »[ гаттун ] прил. 1) гад алукьай вахтуниз талукь тир. # ~ гьаваяр, ~ емишар, ~ йифер, каникулар. Гатун вахт яз, мейитди къачур ни къецел акъатайла,
Полностью »[ гатhун ] гл. -ада, -ана; -аз, -азва; -ут, -ан, -урай, -амир; гатун тавун, гатун тахвун, гатун хъийимир 1) ни вуч дараматдин, гьаятдин кьенепата ав
Полностью »