ГАТУН

(-аз, -ана, гатут) f. 1. müxt. mən.: döymək; тӀвалунив гатун çubuqla döymək, çubuqlamaq; рак гатун qapını döymək; гатун тавур дуьгуьдикай аш жедач. Ata. sözü döyülməmiş düyüdən aş olmaz; гатай як döyülmüş ət; 2. döymək, qayırmaq, hazırlamaq; лиэнар гатун nal döymək; ракь чимизамаз гатана кӀанда. Ata. sözü dəmiri isti-isti döyərlər; 3. çubuqla vurmaq, çırpmaq, döyəcləmək (palaz, xalça haqqında); 4. məc. vurmaq, zədələmək, məhv etmək, xarab etmək; чуьхверар хару гатана armudları dolu vurdu; * динг гатун bax динг; йигарар гатун bax йигарар; кьил-мет гатун bax кьил-мет; хур гатун bax хур; чене гатун bax чене.