КУН

\[кпу"\] сущ.; -ди, -да; -ар, -ари, -ара 1) малар акъваздай, кӀватӀдай чка. Эй Куьредин авам эллер, Фагьум - тӀун дуьньяд гьалер. Иеси кьей тупӀал Калер, Куьн кӀватӀ жедай кун чида квез. С. С. Куьреда авай аламатар.... Магьмуд бубади вичин кал нехирдал виридалайни вилик акъуддай, къалияндиз цӀайни яна, кундал алай кӀанчӀунал ацукьдай. 3. Гь. Бубадин кӀвал. Усман, адет яз, пакамахъ дустунилай вилик фад къарагъна, мал-къара динжарна, нехирдин кундал экъечӀна. С. Ярагъви ашукь Уьзден. 2) куьч. чӀуру ниятар аваз инсанар кӀватӀ жедай чка. Жегьилриз подвалдикай кун хьана. Р.

КУН
КУНАШ

Значение слова в других словарях