СЕБ

араб, сущ.; -перар, -перри, -перра экъуьгъун(ар).

* себ \[себ-сив\] гун гл., ни низ экъуьгъун. Гагь себ гудай, фитне твадай кулакри. А. Ф. КьатӀ-кьатӀ авур зунжурар. Вун кӀантӀа йикь, кӀантӀа вуна тӀебиатдиз агьузар ая, себ-сив це. Адаз хабар авай затӀ туш. А. А. Пад хьайи рагъ. \[Зарлишан\]. Агатмир зав, алчах, за ви кьил кукӀварда ( ягъиз гьазур жеда ). Рагьметлу дидедиз себ гудай кафир. Квахь зи вилерикай! Н. И. Гьакимрин папар. - Вуч жеда кьван! - патав хтайлани сеперар гун давамарна ада. Агь, мердимазар! Ламран хва! Кепеюгъли! Инсан яни ам... Т. А. Мехъер куьтягь тахьанмаз.

СЕАНС
СЕБЕБ

Значение слова в других словарях