ТУРБА

урус, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра вичин къеняй са вуч ятӀани (гум, яд, нафт) фин патал ракьукай раснавай яргъивал авай элкъвей затӀ. Паташов вич хьайила зурба, Эцигна келледал турба, Фагьумда на кӀвални уба, Бугъ акьаз къава, самовар. С. С. Самовар. Гада чӀавуз за тавур жуьре кӀвалах авайди туш. Бакудин нафтӀадин буругъра кьуд касди ялдай ва хкажна, къуьнел кьуна тухудай залай турбаяр, зани къубави Усмана - кьве касди ялайди я. С. Ярагъви ашукь Уьзден.

ТУРБА
ТУРВАКЬ

Значение слова в других словарях