УМ

1. акьул; он человек с умом ам акьул авай кас я. 2. фикир; къанажагъ. 3. пер. кьил, кас, инсан, акьулдин иеси. ♦ любить без ума кIевиз ашукь хьун; взяться за ум акьул атун; в своѐм уме акьул кьиле аваз, кьил-кьилел алаз; в уме рикIяй, хуралай (гьисабун); наставить на ум акъул гун; не твоего ума дело ви акьулдин (ви кьилин) кар туш; прийти на ум фикирдиз атун; кьиле (фикир) гьатун; он себе на уме ам амалдар я, вич-вичин гъавурда авай амалдар я; свести с ума 1) дили авун; 2) ашукьрун; сойти с ума акьул кьиляй акъатун, дили хьун; держать в уме фикирда кьун; уму-разуму учить акьул гун; ума не приложу кьили са затIни фагьумзавач; акьулди атIузвач; акьулди кьатIузвач; заз чизвач; ум за разум заходит кьили затIни кьатIун тавун, кьил акъат тавун, кьил акъат тийиз мягьтел хьун; уму непостижимо акьулди атIудай кар туш.