м 1. ağıl; 2. zəka, zehin, şüur; 3. məc. mütəfəkkir, alim; лучшие умы человечества bəşəriyyətin ən yaxşı mütəfəkkirləri; ◊ быть без ума (от кого-чего) vurulmaq, valeh olmaq; в своём уме ağlı başında; взяться (браться) за ум bax взяться; повредиться (помешаться) в уме dəli olmaq, başı xarab olmaq; повреждённый в уме dəli; сходить с ума dəli olmaq; прийти на ум (в ум) fikrinə gəlmək, ağlına gəlmək; и в уме не было fikrimdə də yox idi, xəyalımda da yox idi; от большого ума (isteh.) ağlın çoxluğundan (axmaqlığından, gicliyindən); из ума вон lap yadımdan çıxdı, tamamilə unutdum; в уме zehnində; свести с ума (кого); 1) dəli etmək, ağlını azdırmaq; 2) məc. məftun etmək, valeh etmək; терять ум başını itirmək; ума не приложу başa düşə bilmirəm, anlaya bilmirəm, qana bilmirəm; ум за разум зашёл (заходит) у кого adamın ağlı başından çıxır; ума палата у кого ağıl dəryası; уму непостижимо ağlasığan şey deyil; уму-разуму учить başına ağıl qoymaq; из ума не идти yaddan çıxa bilməz; на ум не идет adam ağlına gətirmək istəmir; на уме (в уме) быть fikrində olmaq, yadında olmaq; себе на уме кто bax себе II.