м fakt (1. həqiqi hadisə, həqiqətən olmuş şey; həqiqət; 2. əsas, dəlil, sübut); ◊ факт, что... doğrudur ki..., şübhəsizdir ki..., (bu bir) həqiqətdir ki...; ◊ ставить перед совершившимся фактом кого əmr-vaqe (oldu-bitdi), fakt qarşısında qoymaq.
м fakt (1. həqiqi hadisə, həqiqətən olmuş şey; həqiqət; 2. əsas, dəlil, sübut); ◊ факт, что... doğrudur ki..., şübhəsizdir ki..., (bu bir) həqiqətdir ki...; ◊ ставить перед совершившимся фактом кого əmr-vaqe (oldu-bitdi), fakt qarşısında qoymaq.
(-уни, -уна, -ар) 1. fakt, gerçəklik, reallıq, həqiqət; həqiqətən olmuş hadisə (əhvalat); 2. əsas, dəlil, sübut; nümunə, misal
Полностью »(-уни, -уна, -ар) - факт : фактар гъун - приводить факты; фактаралди тестикьарун - подтверждать фактами (что-л
Полностью »урус, сущ.; -уни, -уна; -ар, -ри, -ра гьакъикъатда хьайи, авай кар. Чаз анжах са факт -Сулейман азербайжан чӀалал шиирар туькӀуьриз чалишмиш хьун
Полностью »I см. факт; в зн. частицы.; разг. Верно, несомненно, действительно, конечно. Действительно едем? - Факт! А ты глубоко ошибаешься, факт, ошибаешься! Ф., что мы сами не додумались (разг.; верно, действи
Полностью »