ШАР

сущ.; -чи, -че; -ар, -ари. -ара 1) накьвадик жедай кьулан тар авачир тӀуб кьван яргъи гьашарат. - За куьн шарар недай йикъал гъида, - жаваб гана Агьабега. С. Муслимов. ЦицӀигъ-наме. 2) инсандин бедендик жедай гьашарат. - Касдин руфун шарар алаз дакӀунва. ТӀалабна, Каспийскидай за адаз дарманни хканва. М. Б. За бананар недач.

*   шар хьтин прил. назик, чан авачир.

*   шарчи кьалар сущ. инсандин бедендик жедай гьашарат(ар) хкуддай набататдин кьалар.

ШАР
ШАРАБ

Значение слова в других словарях