ÇALALAMAQ
гл. чала эгъуьнун (авун), фур эгъуьнун, лекъвен эгъуьнун.
глаг. haranı: 1. образовать яму, воронку и т.п. где (обычно о действии внешних сил) 2. рыть, вырыть яму, углубление где
Полностью »f. Çala qazımaq, çuxurlamaq, qazıb çala halına gətirmək. [Bir dəstə adam] boz torpağı tərpədib, yeri çalalayıb eşdilər
Полностью »