ə. 1) ləyaqət, layiqlik; 2) isnişmə; əhliləşmə.
ə. 1) ləyaqət, layiqlik; 2) isnişmə; əhliləşmə.
[ər.] сущ. 1. ихтияр, ихтибарвал, лайихлувал, гуж; 2. гъилив вердишун, гъилик куткурун.
Полностью »is. [ər.] 1. Ləyaqət, iqtidar, etibarlılıq, səlahiyyət. Əhliyyəti çatmır. Bu işdə onun əhliyyəti var
Полностью »