ərş – göy, asiman, zəmin – yer, torpaq
Yer-göy. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bir ah çəkdim ərşi-zəminə düşdü,
Ələm oxu bir-birinə ötüşdü.
Namə gəlib Çənlibeldə yetişdi,
Mən bir yarın iqrarına gəlmişəm.
(“El şairləri”)
ərş – göy, asiman, zəmin – yer, torpaq
Yer-göy. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bir ah çəkdim ərşi-zəminə düşdü,
Ələm oxu bir-birinə ötüşdü.
Namə gəlib Çənlibeldə yetişdi,
Mən bir yarın iqrarına gəlmişəm.
(“El şairləri”)