ƏRŞİ-ZƏMİN

ərş – göy, asiman, zəmin – yer, torpaq

Yer-göy. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Bir ah çəkdim ərşi-zəminə düşdü,

Ələm oxu bir-birinə ötüşdü.

Namə gəlib Çənlibeldə yetişdi,

Mən bir yarın iqrarına gəlmişəm.

                                   (“El şairləri”)

ƏRŞ ƏRƏB
ƏRZ ELƏMƏK
амфитрио́н галери́ст обеля́ть по́дданнический славяни́зм запаса́ться испы́тывать камень преткнове́ния натанцева́ться оса́ откры́тие поясни́тельный лапа статир чечевица cock up duiker fissure flat silver hydrocellulose juniorate old-hat wrongly дивно тщедушный