ƏRƏFƏ

[ər.] сущ. 1. суварин ряден, тӀунутӀар, гунзар, квалар; bayram ərəfəsi суварин квалар; 2. гьихьтин хьайитӀани са вакъиадилай виликан вахт.
ƏRƏBŞÜNASLIQ
ƏRƏĞAC
OBASTAN VİKİ
Yeni il ərəfəsi
Yeni il ərəfəsi — qriqorian təqvimi ilə ilin son günü, Yeni ildən əvvəlki son gün. Bir çox ölkələrdə bayram zamanı fişəng və digər pirotexniki vasitələrdən istifadə olunur.

Значение слова в других словарях