АЯН:

аян авун гл., ни вуж-вуч хабар гун. Къуй заз рикӀин сир аян авурай. Е. Э. Дарман авурай.

* аян хьун гл., низ никай-квекай хабар хьун Аян жедай ваз гьар са кар, Алкъвадар Гьасан эфенди. X. Къ. Алкьвадар Гьасан эфенди. Фагьум, арха, гегьеншвилер, Ашкара я, аян, эллер. М. А. Эллер. Ширин я вун виртӀедилай зун патал, Захъ авай са багъади, ваз аян хьухь. Ш. Къ. Аян хьун. Заз аян я: фекьи-фахради дишегьли сегьнедиз экъечӀун къабулдач. Гь. Къ. Четин бахт. Белки, хциз гьана кӀвалахун кьисмет жедайди дидедин рикӀиз аян хьанвай жеди. А. Эсетов. Тек са йис. Сагъ тежерди аян хьана, гьисс хьана, Веси туна ада чарчел папирдин. М. Б. Веси. Мусибатдиз сергьят авач, аян жедач къведай чӀавуз... Ас. М. Гъезелар.

АЯМ
АЯНАРУН

Digər lüğətlərdə