прил. 1. bəlağətli danışan, dilli, dilavər; 2. çoxdanışan, danışqan, naqqal.
прил. 1. bəlağətli danışan, dilli, dilavər; 2. çoxdanışan, danışqan, naqqal.
разг. кIуфал туькIвей, хъсандиз рахадай; он речистый парень ам кIуфал туькIвей гада я
Tam oxu »-ая, -ое; -чист, -а, -о; речистее, разг. см. тж. речистость Красноречивый, любящий поговорить. Речистый паренёк. Не больно ты речист, как погляжу.
Tam oxu »