ж (мн. строфы) ədəb. 1. beyt, qitə, bənd (şeirdə); 2. strofa (qədim yunan tragediyasında (faciəsində); xor dəstəsinin təntənə ilə səhnədə gəzişməsi və bu gəzişmə əsnasında oxunan xor).
ж (мн. строфы) ədəb. 1. beyt, qitə, bənd (şeirdə); 2. strofa (qədim yunan tragediyasında (faciəsində); xor dəstəsinin təntənə ilə səhnədə gəzişməsi və bu gəzişmə əsnasında oxunan xor).
урус, сущ.; - ди, - да; -, - йри, - йра вич синтаксисдин къурулушдин ва манадин жигьетдай акьалтӀай тамамди тир ва гьакӀни рифмайрин тикрар жезва
Полностью »строфа, бенд (шиирда вичин манадалди ва ритмдалди сад хьанвай са шумуд цIарцIикай ибарат кIус)
Полностью »-ы; мн. - строфы, дат. - -ам; ж. (греч. stroph'ē - кружение, поворот) см. тж. строфический Сочетание строк в стихе, обладающих определённым метрическим, ритмическим, интонационно-синтаксическим строен
Полностью »