DƏBDƏBƏLİ

sif.
1. Təntənəli, əzəmətli.
Yurdumun dəbdəbəli, dalğalı bir bayrağı var. S.Rüstəm.

// Təmtəraqlı, çox zəngin.
[Firidun] Öz aləmində Südabənin evini dəbdəbəli bir imarət təsəvvür edirdi. M.İbrahimov.

2. məc. Zahirən gözəl, bəzəkli, təmtəraqlı. Dəbdəbəli ibarələr.

Синонимы

  • DƏBDƏBƏLİ DƏBDƏBƏLİ Gürcü zadəganlarından biri tulumbaşı seçildi, dəbdəbəli ziyafət başlandı (Çəmənzəminli); CAH-CALALLI Gecə xanın evində cah-calallı bir məcli
  • DƏBDƏBƏLİ təmtəraqlı — əzəmətli — bəzəkli

Антонимы

  • DƏBDƏBƏLİ DƏBDƏBƏLİ – CƏFALI Həsrətlə xatırlayır dəbdəbəli çağları (S.Rüstəm); İndi cəfalı günlər arxada qalmışdır (“Azərbaycan”)
DƏBDƏBƏ
DƏBƏ

Значение слова в других словарях