RƏFAQƏT

is. [ ər. ] Yoldaşlıq, dostluq.
Yox ikən sənlə bir rəfaqətimiz; Nərədəndir bu rütbə hörmətimiz?! M.Ə.Sabir.
Yoxdur insafü sədaqət bizdə; Nə də düz-doğru rəfaqət bizdə. A.Səhhət.

□ Rəfaqət etmək1) yoldaşlıq etmək.
[Xədicəyə] rəfaqət edəcəkdim. S.Hüseyn;

2) məc. həmişə bir yerdə olmaq, bərabər olmaq, müşayiət etmək.
RƏF₁
RƏFEDİCİ

Значение слова в других словарях

Окто́их перепека́ть поотня́ть хро́менький Юлебу́кк ...боро́дый анони́мщица горю́ша ла́данка лобби́ровать попро́ще скра́док сокро́вищница фабрика́нтский акация bentonite casual coke footer machine tool monomachy trial of the pyx кишечный пищать противоестественный