Xoşa gəlmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mələk sözünün cəmi, mələklər. Məlayikə şəklində də işlənir. Gərdəni çəkilmiş tazə sürahı, Məlayik hurizən bir bəşər olsun
Nəmər, muzd. Üç gündən sonra mənim bacım Pəri xanımın toyudu, gələrsən ora, toy məclisində oxuyarsan və çoxlu da məmər yığarsan
Ağlayıb inləmək, sızlamaq; (munlamaq) məhzun olmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bağırtmaq, böyürtmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sığınacaq, daldalanacaq, məskən; yer. Günbəzlərdə etdim mənzili-mava Ədalət olmadı yetişsin hova. (“Dilsuz və Xəzangül”)
Hey! (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Səs-küy, qalmaqal, qovğa, dava-dalaş, həngamə. Dialektlərdə yığıncaq, məclis mənalarında da işlənir. Gəl biçarə Nəcəf, fəhm et alimlər həyatına, Mərək
Ölüm, vəfat. Bu söz mərgümüş sözünün tərkibində də işlənir. Cəhənnəm mərgini sənə qıllam nuş Fayda verməz sənə qəvi xan, haramı
Tərifli, adlı-sanlı, məşhur, şöhrətli, tanınmış. Flektivlik baxımından tərif sözü ilə eyniköklüdür. Qurbani der: göz gözlədim, göz aldım, Səmağ oldum,
Bax: vəsmə. Məsməni çəkibdi qələm qaşına, Ağ ipək çalmanı salıb başına... (“Əsli və Kərəm”)
Şərq, gündoğan. Şərq sözü ilə flektivlik baxımından eyniköklüdür. Axşam olcağın məşriqdə batdı şəms, doğdu qəmər, Yer üzünə qülqülə düşdü ki, oldu ta
Gəlinə, qadına bəzək vuran şəxs. Bir nəfər məşşatə gəldi ki, qızın başını bəzəsin. (“Arzı-Qənbər”)
1. Əmtəə, satlıq mal. 2. Var-yox. 3. Sərmayə. Flektivlik baxımından əmtəə sözü ilə eyniköklüdür. Hüseyn sözün nə gizləyər, nə dana, Nə yaranar, daha d
Bax: matah. Ay ağalar, gəlin sizə söyləyim, Yalquz daşdan olmaz divar deyərlər, Bəzirgansan, aç mətahın, xırd elə, Alanlar yükündə nə var, deyərlər
Tələb olunan, arzulanan, istənilən şey; arzu, istək. Flektivlik baxımından tələb sözü ilə eyniköklüdür
Mırıldanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dağın beli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Büllur şüşə. 2. Qızıl və gümüşdən olan bəzək şeylərinin üstünə çəkilən xüsusi təbəqə, incə və parlaq naxış
Bax: nimtənə. Alışan külk geysən ziba mintənə, Qızılgüllər ağ buxağa düzsənə. Gümüşdən aşırma, almasdan tənə, Başda Kişmir işi tirmə şal gərək
fars. mir + ərəb. qəzəb Cəllad. Əmr elədi ki, mirqəzəblər, qulamlar köç tədarükünü görsünlər. (“Dilsuz və Xəzangül”)
Bənzər, oxşar. Hüseynalı xan Qurbanini görəndə baxdı ki, vallah, bir gözəl oğlan gəlib onun yanında dayanıb ki, misli-manəndi dünyada yoxdu
1. Bel, kəmər. 2. Orta, aralıq, ara. Doymamışam şəkər kimi dilindən, Qorxum yoxdu mənim heç də ölümdən, Sarılıbsan incə miyan belimdən, Aman Kərəm, mə
Biz (I şəxs əvəzliyinin cəm forması). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Ölçü, meyar, tərəzi. 2. Qiyamətdə savab və günahları ölçmək üçün tərəzi. Mehdi görər qoşununun sanını, İnsan üçün qurar haqq mizanını, Bir gün alar
Miyoldamaq, pişiklərin çıxardığı səs, miyovultu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sevən, aşiq, vurulmuş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mülayim; azla kifayətlənən, aza qane olan. İgidlər xasısan, özün mötədil, İgidlər sözünə mən ollam qail
Dalğa, ləpə. Dastanlarda daha çox mövc vermək şəklində rast gəlinir.
Dalğalanmaq, ləpələnmək. Bir də gördü qabağı dəryadı, mövc verir. Qorxmayıb özünü suya vurdu. (“Şahzadə Əbülfəz”)
Allah, Yaradan. Yeddi oğlun biri Sayat, Çıx mövlaya et əmanət. Elə bilin yoxdu Sayat, Gedirəm, ana, gedirəm
Bu (işarə əvəzliyi). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Saç, tük, tel. Zülfüm muyi səndə qaldı nişana, Ayrılıq atəşi kar eylər cana, Deyərlər ki, sevən gedər sevənə, Yaxşısan, yaxşı sev, yaman istəmə!
Mətbəx, yemək evi, yemək bişirilən yer. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Siçan. Ətə çatmayanda bir muşun əli, Qan sormasa zəli tez olar dəli. Olarmı şeytanın düzgün əməli? Lənət torbasına soxulub ölsün
Müjdəçi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Muştuluqlamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Muştuluqlayaraq, müjdələyərək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: mu. Samı bənd elədi zülfü muyuncan, Sərv olmaz qamətincə, boyunca. (“Sam şahzadə”)
Bax: mücəvür.
Məscid, türbə xidmətçisi. Kərəm ilə Əslinin külünü sandığa yığdılar. Qırx gün, qırx gecə yas saxlayıb, külü bir qəbirdə basdırdılar, üstündə də bir gü
Dairə şəklində olan, kürə şəklində olan; dəyirmi. Cübbəsi müdəvvər bədritək bəyaz... (“Mahmudla Nigar”)
1. Ətirli, xoş qoxulu, gözəl iyli. 2. Ətirlənmiş. Alçalsın dağların, görünsün köçü, Cənnəti-məvadı qoynunun içi, Müəttər zülfləri, müsəlsəl saçı, Hərd
Alçaq, namərd, qorxaq. Lənət müxənnəsə, ara qatana, İnsan gərək yalan sözdən utana. Xəbər verin sınıx saxsı satana, Cürdəyini çox zindana çəkməsin
Müjə (kirpik) sözünün cəmidir; kirpiklər deməkdir. Hər baxanda canlar alıb, Saatda yüz qan eləmə. Od kimi müjganların Yarası öldürdü məni
Bax: müqərrər. O vaxt idi ki, Əbdülkəbir Xəzangülü Dərbənd şəhərinə aparmışdı, xidmətində müqərrar olmaq üçün səkkiz kəniz vermişdi
1. Qərarlaşdırılmış, qərar verilmiş. 2. İstifadə olunmuş. 3. Hazır. Ay ilə gün gərdiş eylər, ötüşər, İki sevgi peymanına bitişər, Ruzi müqərrərdi, gəl
1. Ölü, meyit. 2. Ölmüş. Ölüm eydir bu günlərə qalınca, Zindəykən mürdəyə mən mehman oldum. (“Dilsuz və Xəz
Qaş-daşla, cəvahiratla bəzədilmiş. O zəhri zülfləri köksündə çəprəs, Zər zərbab üstündən ətlası çərkəs, Yaxası mürəssə, çatqısı Gülgəz, Çarqatının ucu
Mürvət, adamlıq, kişilik, mərdlik, yaxşılıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)