Hədiyyə, bəxşiş, töhfə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gülün dərdim dəstə-dəstə, Ərmağan göndərdim dosta, Mən gedəndə yollar üstə, Durub Eyvaz ağlar qa
Bax: ərmağan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Göy, asiman. Ərş-gürş kimi də işlənir. Könlüm gəzir ərş üzünü, dərini, Sevdim, seçdim alagözlü pərini
Göy, asiman. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gələndə anamdan aldım dərsimi, Çıxarda bilmərəm ərşə səsimi
ərş – göy, asiman, zəmin – yer, torpaq Yer-göy. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bir ah çəkdim ərşi-zəminə düşdü, Ələm oxu bir-birinə ötüşdü
Bildirmək, anlatmaq, məlum etmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Söylənilən, nəzərdə tutulan fikir, söz, mətləb. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Telli xanım ərzin sənə eyləsin, Dili tutmur beş kəlməni söyləsin, Bircə
Bax: ərzən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qırat, başuva dolanım, Sənə canlar ərzan olsun, Ağca verdim, satın aldım, Tər yoncalar ərzan olsun
Lütf, yaxşılıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Lütf etmək, yaxşılıq etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Arzu. 2. Layiq, layiq olan (B.Əhmədov “Etimologiya lüğəti”). 3. Ucuz (ərzan şəklində). 4. Darı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) H
1. Paltarlar. 2. Yaraq, silah; hacət, avadanlıq, ləvazimat. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Kafir ərəb məni candan eylədi, Yaxdı kabab bağrım büryan ey
ərəb. əsbab – yaraq, silah; fars. əsb – at; ərəb. əsləhə – silah Dahaduruz bəy özü polad geyim geyindi, dəbilqəni qoydu başına, otuz iki əsbabul-əsbhə
Bal. Səndə nələr var hələ, Özün salıbsan dilə, Mən yazığa rəhm elə Zər düşüb kakilə, Dilin dönüb əsələ
Təsir etmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəmirçioğlunun sözləri Koroğluya yaman əsər elədi. (“Koroğlunun Ərzurum səfəri”) * Əgər mənim çalmağım, oxu
Təsir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Yoxsul, hüquqsuz, yazıq, aciz, kimsəsiz adamlar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) – Ay rəhmətliyin oğlu, indi ki sən Koroğlusan, bəs day bizi niyə bura
Əsmədən, əsmədiyi halda. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qarabuğdayı, qarayağız. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Çəmlibelin səfasında, seyrində, Gülüstanda arzumanım qalmadı
Qızmış, coşmuş. Seydi bir qədərdən sonra əsrəmiş nər kimi yerindən qalxdı. (“Seydi və Pəri”)
Qızmış, coşmuş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Kişnəyib meydanda gəzən, Hərdən sağa-sola süzən, Düşmanın başını üzən, Bir əsrəmiş nər atımı
Bax: əsrəmiş.
Bax: əsrəmiş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Sərxoş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sərxoş etmək, sərsəmlətmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qızıl pul (çəkisi 3,45 q). Misirdə Bürci məmlük sultanlarından olan Əşrəf Seyfəddin Bars bəy tərəfindən kəsilmiş və onun adı ilə adlandırılmışdır; ümu
Qızıl pul (çəkisi 3,45 q). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Misirdə Bürci məmlük sultanlarından olan Əşrəf Seyfəddin Bars bəy tərəfindən kəsilmiş və onun
Dağın, yamacın və ümumiyyətlə hündür yerin aşağı tərəfləri. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə ki hər şey hazır oldu, qoşunu götürüb Çənlibelə tərəf yo
Aləm. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ailə, külfət; zövcə. Flektivlik baxımından ailə sözü ilə eyniköklüdür. Xacə Abdulla günlərin bir günündə durub hücrəsin bağladı, evinə gəldi
Yəhər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yəhər. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvaz balım, ayağa dur indi, Duşda gördüm Dəmirçioğlu qaldadır
Atın belinə yəhər qoymaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yəhərləmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: öyəc. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Dayanmaq, durmaq, yubanmaq, ləngimək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Göndərdim durna telinə, Eyvaz əyləndi, gəlmədi
Üzük. Gözəllər yığılıb hamısı kəndə, Sənəyin doldurub burdan ötən də, Şamaxı şəddəli gərdənbənd təndə, Əyrimcədən keçər beli qızların
Üzük. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvaz xana al şərabı içirdim, Du deyibən, çox xocalar köçürdüm, Səksən oxu əyrimçədən keçirdim, Heç kamanda arzuma
Yovm sözünün cəmi; çağ, zaman, dövr. Fərhad içib eşq camını, Dost dostdan alar kamını. Can dilər yaz əyyamını, Şükür ki, bir də görüşdük
Yovm (gün) sözünün cəmi, çağ, zaman, dövr. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İndi namərd dünyası, bic əyyamıdı
Bir neçə gün sonra, bir vaxt sonra, bir müddət sonra. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Hiyləgər, kələkbaz, çoxbilmiş, fırıldaqçı, dolandırıcı. 2. Oğru, cibkəsən, evyaran. 3. Xilafət dövründə daimi sənət və peşəsi olmayan, təsadüfi işl
Əvvəl, əvvəlcə, qabaqca. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əzəl bunu, sonra da o birisini min, təzəcə sulanmış şumda səyirt, qaratikanlığa sür, sonra da s
İnsan taleyinin ilk yaradıldığı zaman təyin edilmiş olması. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mələk adı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mollaxanalarda şagirdləri və ümumiyyətlə, müqəssiri cəzalandırmaq üçün alət. Molla içəri girib Abbasın ayağını falaqqaya saldı
Mollaxanalarda şagirdləri və ümumiyyətlə, müqəssiri cəzalandırmaq üçün alət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dona xanım Lələyə ağzını açmağa imkan vermə
Puç, axırı heç olan, axırı olmayan; müvəqqəti, daimi olmayan. Qurbaninin dərdi olub ziyada, Allahı çağırram yetişər dada, Bir gözəl seçmişəm fani düny
Puç, axırı heç olan; müvəqqəti, daimi olmayan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Beş gün bu fani dünyada Bənzim zərd oldu, zərd oldu, Gördüm bir qanlı za