Yaxşı. Ölüm eydir bu günlərə qalınca, Zindəykən murdəyə mən mehman oldum. (“Dilsuz və Xəzangül”)
Bax: eyvalla. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: eyhəna. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Olmaya, olmaya-olmaya, işdir, birdən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İşdi eyhəna birdən tutulsam onda bir qurğu vurub Koroğlunu Bayazidə göndərəcəyəm
Yaxşı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Yaxşı olmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxşılıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sənin ayağından öpməyə özümü layiq bilmirəm, heç olmasa, icazə verərdin, atının dırnağından öpərdim, bu eyilik
Yola düzəlmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Göz, bəbək. Ağladıban gülən olsa, Eynim yaşın bilən olsa, Bir yar ki dərd bilən olsa, Qaş, göz işarəti neylər?! (“Abbas və Gülgəz”)
Göz, bəbək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlunun eyni lap açıldı: – Sözünün axırını yaxşı gəldin, ay Aşıq Cünun! (“Mərcan xanımın Çənlibelə gəlmə
Qaş-qabağı açılmaq, kefi yaxşılaşmaq, dilxorluğu keçmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Kef, zövq-səfa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu Həmzə bəylə vidalaşıb yola düşdü. Xunis ellərindən bir mənzil uzaqlaşdıqdan sonra yol qırağında
Yaxşı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Sağ ol, xudahafiz, Allah amanında. 2. Təşəkkür. 3. Yaxşı, əlbəttə, şübhəsiz, qoy belə olsun. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Mızrağının ucun salla, D
1. Köşk, qəsr. 2. Böyük otaq. 3. Balkon. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanda 2-ci mənada işlənir. Namərdlər durar iraq, Mərdlər üçün arxa, dayaq, B
Müsəlman ruhanilərinin və möminlərin üstdən geydikləri uzun kişi paltarı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə ki tək qaldılar, Koroğlu əbanı və əmmaməni
ər. əba və qəba – üst geyimi Mollaların geydiyi uzun paltar, cübbə, don. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yaxşısı budur ki, bu əba-qəbanı geyib buradan ç
İpək, ipək iplik. Sayat balam, o gözəllik səndədi, Sənin sərin taxtı-taca yaraşır. Əbrişimdən tikdirdiyim xələtlər, Qamətinə ucdan-uca yaraşır
İpək, ipək iplik. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Saç, tel sözlərinin epiteti kimi də işlənir: Paşa, sənə nişan verim Qıratı, Əbrişim ipəkdən yalı gərək
Qaş. Qurban olum sinəndəki turunca, Yetir sən dəstimi damana, Gülgəz! Aytək şölə salıb ayna qabağın, Əbruların bənzər kamana, Gülgəz!
Qaş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvaz, məndən istədüyün, Canmıdur, başmıdur, nədür? Qurubsan əbrü-kamanı, Bilməm savaşmıdür, nədür?
Ərəb olmayan xalqlara və onların nümayəndələrinə, xüsusən iranlılara, İran əhalisindən olan adamlara verilən ad
Ərəb olmayan xalqlara və onların nümayəndələrinə, xüsusən İran əhalisinə verilən ad. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yağı düşmən dörd bir yanım alıbdı,
Bir iş müqabilində verilən əvəz; qarşılıq; cəza mənasında. Düşmanın ağlasın, dostların gülsün, Sənə zülm eyləyən əcrini bilsin! Söylə Ədil şaha, xəbər
Bir iş müqabilində verilən əvəz; qarşılıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İndi gərək mən tez şəhərə qayıdam ki, həm asılanda orada olam, həm də basdır
Cəzasını çəkmək.
Cəzasını çəkmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Ayaqqabı, çəkmə, məst. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
ər., əsli: yunan 1. Oxumuş adamların, ruhanilərin adlarına qoşulan söz. 2. Ümumiyyətlə, hörmət bildirmək üçün işlənir
Fəryad, nalə, fəqan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İllər ilən arzumanın çəkərəm, Əfqanımdan zara gəldi el, sonam! Aşiq oldum, mən günahkar olmadım, Gö
1. Ən fəzilətli, çox fəzilətli. 2. Artıq, çox. Səndən xəbər alım, ay bala aşıq, O nədi ki, göydən haça gəlibdi? Yüz iyirmi dörd min peyğəmbər haqdı dü
Əyin, bədən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əylənmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əymək, bir yana yatırmaq, meyil etdirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əyri. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əyricə, az və ya çox əyri olan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bağdaddan gələn beş durnam, Yoluna qurban olayım, broy! Əgricələr burma-burma
Bax: əyrimçə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvaz xana al şərabı içirdim, Dud eləyib, çox xocalar köçürdüm, Səksən oxu əgrimcədən keçirdim, Heç kaman
ərəb. ğeyr sözünün cəmi Özgə(lər), dost olmayan(lar) rəqib(lər), yad(lar). Qoyma qalam bəxti qara, Əğyar hara, de mən hara? Uzaq elə, bir diyara, Götü
ər. ğeyr sözünün cəmi 1. Özgə(lər), dost olmayan(lar) rəqib(lər), yad(lar). 2. Qənim. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğluyam, mən sözümü söylərəm, Ə
Vədini pozmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qırmızı. Sayat, sərvidir boyu dilbərin, Boyundan şirindi suyu dilbərin. Ətirdən iylidi muyu dilbərin, Səni döndərəndir, ey qızıl əhmər alma!
1. Zərdüşt dinində: şər allahı, şər və zülmət mənbəyi. 2. Məcazi mənada: pis qüvvə, şər qüvvə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Paşa, Koroğlunu heç əhrim
Əhsən sənə! bərəkəllah! Mərhəba sənə! O ala gözlümün gözü yoldadı, Bağda heyva, nar var, yar, səndən ötrü
ərəb. əhval, fars. pürsan – soruşma Əhvallaşma, hal-əhval tutma. Söz tamama yetən kimi Şah Abbas cəlladları dayandırdı
ər. əhval, fars. pürsan – soruşma Əhvallaşma, hal-əhval tutma. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dedi: – Çənlibel qoruqçusuyam
Bax: əhval-pürsan.
Bax: əhval-pürsan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Əjdaha; böyük ilan, insan yeyən ilan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hiss etdirmədən çıxıb getmək, gözdən itmək, qaçmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bir anda meydan boşaldı
Əksik, kəm. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)