NƏŞƏ – CƏFA Quşlar verər səs-səsə: Nəşə gələr hər kəsə (A.Şaiq); Dosta bir belə bəla, cəfa vermək rəvadır? (S
NƏŞƏLƏNMƏK – KƏDƏRLƏNMƏK Qız artıq nəşələnmişdi, içir və oxuyurdu (M.S.Ordubadi); O özü də kədərlənmişdi (M
NƏŞƏLİ – CƏFALI Uzaqdan dadlı, nəşəli, yaxından zəhərli, cəfalı, bəlalı ömrü puç edən bir şeydir (S.S
NƏTİCƏ – BAŞLANĞIC Nəticədə kişi peşələrinin sayı xeyli artar. Ancaq başlanğıc üçün bu heç də pis deyil (Ə
NƏZAKƏTLİ – KOBUD Rəisin nəzakətli ədaları Məşədibəyi təəccübləndirmədi (M.Hüseyn); Çox kobud adamdır (M
NƏZAKƏTSİZ – LƏYAQƏTLİ Heç bir nəzakətsiz söz tapa bilmədim (Mir Cəlal); O, ləyaqətli adamdır
NƏZAKƏTSİZLİK – QANACAQLILIQ Demərəm, bilirsiniz ki, qadından onun yaşını soruşmaq nəzakətsizlikdir (C
NƏZƏRİ – TƏCRÜBİ Dərsin nəzəri məsələləri təcrübi məşğələlərdə şərh olunmalıdır
NƏZƏRİYYƏ – PRAKTİKA Nəzəriyyə ilə praktika bir-birini tamamlayır. Nəzəriyyə praktikasız kordur, praktikasız nəzəriyyə heçdir
NİCAT – FƏLAKƏT Nicat və mərhəmət qapıları açılmadı (M.İbrahimov); Onların bütün hərəkətləri böyük bir fəlakət bildirirdi (M
NİFRƏT – MƏHƏBBƏT Məhəbbət və nifrətdən başqa laqeydlik də var (A.Məmmədov). NİFRƏT – RƏĞBƏT Rəsulovun bu baxışında həm maraq, həm də nifrət oxunurdu
NİKBİN – BƏDBİN Aslan düşərgədə də belə xəyalpərvər və nikbin idi (S.Vəliyev); Həsən təbiətin bədbin və hövsələsiz bir adamı idi (Çəmənzəminli)
NİKBİNLƏŞMƏK – BƏDBİNLƏŞMƏK Nikbinləşməyə əsas vardır. Günəş də bunu görüb ümidini kəsir, bədbinləşir, bəxtinə lənət oxuyurdu (Ə
NİKBİNLİK – BƏDBİNLİK Vaqiflə Vidadinin məşhur “Deyişmə”sində... sevinc ilə kədər, nikbinliklə bədbinlik, əqli-ürfani ucalıqla dünyəvi eşq qarşılaşır
NİMDAŞ – TƏZƏ Sən bir dayan, bir baxım görüm bəlkə nimdaş bir şey tapa bildim (C.Cabbarlı); – Əlbəttə, təzə maşındır (T
NİSGİL – SEVİNC Danış ki, ürəyində qalmasın bir nisgilin (S.Rüstəm); Sabirin gözlərində sevinc ifadəsi canlandı (M
NİSGİLLİ – NƏŞƏLİ Onun evə qəlbi nisgilli qayıtmasına qıymadı (İ.Şıxlı); Nəşəli həyat sürürdü (İ.Fərzəliyev)
NİZAMİ – POZUQ Demək, içərimizdə nizami əsgər yoxdur (S.Vəliyev); Özünün pozuq dəstəsi ilə dağlara dırmaşmağa başladı (“Ulduz”)
NİZAMLAMAQ – POZMAQ Xətayi öz qoşununu nizamladı (M.Ələkbərli); Dəstəni pozdu (M.İbrahimov)
NİZAMLI – POZUQ İngilis desantı nizamlı matros cərgələri ilə sahilə çıxdı (C.Məmmədov); Pozuq cərgədir, bir ölçü götürmək lazımdır
NORMAL – GİC Baş adi baş idi, qarşısındakı da normal adam idi (“Azərbaycan”); Gic toyuq yumurta aparar (Ata
NÖKƏR – AĞA Ağa ilə xanım savaşdı, arada nökərin canı çıxdı (Ata. sözü)
NÖKƏRLİK – BƏYLİK Lakin bu sevinc... onun tutqun, yoxsulluq və nökərlik qayğıları içərisində sönüb getdi (Mir Cəlal); Bəyliyini bizə göstərir? (M
NUR – ZƏHRİMAR Üz-gözündən nur tökülür (“Ulduz”); Keşişin qaşqabağından zəhrimar tökülürdü (İ.Fərzəliyev)
NURLU – ZÜLMƏTLİ Nurluyam bir xəzan yarpağı kimi (S.Sərxanlı); Qəfil təzadların sıçrayış yeri; Gah zülmətli olub, bu yer, gah işıq (M
OBYEKT – SUBYEKT Fellərin mənaca müxtəlifliyi subyektin fellərə qarşı, subyektin obyektə qarşı və bir fellə obyekt arasındakı münasibətdən irəli gəlir
OBYEKTİV – SUBYEKTİV Dildə omonimlərin mövcudluğu dilçilik ədəbiyyatında obyektiv və subyektiv amillərlə izah olunur (H
OBYEKTİVLİK – SUBYEKTİVLİK Hadisələri izah edərkən subyektivliyə yol vermək olmaz, onlara obyektivlik əsasında yanaşılmalıdır
ODLU – SÖNÜK Odlu gənc əllaməlik və səbirsizliklə dedi (M.İbrahimov); Yeddi qonşuya da onun sönük, lakin təsirli səsi gedərdi (Mir Cəlal)
OĞRU – DOĞRU Aləmə oğruyam, sənə ki doğruyam (Ata. sözü)
OĞRULUQ – DOĞRULUQ Niyə verdin fənayə doğruluğu; İrtikab eylədin bu oğruluğu? (M.Ə.Sabir)
OXUMUŞ – AVAM Sən oxumuş bir oğlan, avam hacılara belə yaraşmayan sözlər danışırsınız (C.Cabbarlı)
OXUNAQLI – ÇƏTİN Əsərin dili aydın və oxunaqlıdır. Əsərdə çətin tələffüz olunan sözlər vardır (“Ulduz”)
OLMAQ – ÖLMƏK Oldu ilə öldüyə çarə yoxdur (Ata. sözü)
OLUM – ÖLÜM Hamletin səsi gəldi qulağına: “Olum, ya ölüm!” R.Rza
ONDA – İNDİ Əgər onda mane olurdular, indi olmazlar (Mir Cəlal)
ORA – BURA Orada həyat başqa, burada isə bambaşqadır (M.S.Ordubadi)
ORTA – ALİ Sabah orta məktəbi bitirib ali məktəbə girəcəyəm (S.S.Axundov)
ORTABAB – YOXSUL Keçmişdə nə varlı, nə də yoxsul, nə aşağı, nə də ortabab olduğunu bilməyən, həmişə adamlara artıq və şübhəli gözə baxıb duran Vəli ki
ORTABOYLU – UCABOYLU Cahan xanım ortaboylu idi (M.İbrahimov); Mən Cavadam, ucaboylu; İndi isə kül adamam (C
ORTADA – QIRAQDA Ortada yeyir, qıraqda gəzir (Ata. sözü)
ORTANCIL – BÖYÜK Tacirin ortancıl oğlu da böyük qardaşı kimi cavahiri qırmağa cəsarəti çatmır (A.Şaiq)
OTURAQ – KÖÇƏRİ Oturaq həyat sürürdülər (“Ulduz”); Qürbətə uçmurmu, köçəri quşlar?! (R.Rza)
OTURMAQ – QALXMAQ Biri qalxıb, o birisi otururdu (Mir Cəlal)
OTURUŞLU – DURUŞLU Başıaçıq, sakit duruşlu, bahar geyimli rus, sanki onun üzünə gülürdü (Mir Cəlal); Sakit oturuşlu xanım bu gün gözümə qəmli görünürd
OYAQ – YATMIŞ İmir oyaq idi (M.Süleymanlı); Yatmış uşağı dəli edərsən
OYNAQ – SÜST Danışarkən nazik və oynaq qaşları onun çöhrəsini daha da cazibədar edirdi (S.Vəliyev); O bu gün süst idi
OYNAQLIQ – SÜSTLÜK Əmin ol ki, Özdəmiri səfil edən həm Afətdir, həm də onun oynaqlığıdır (H.Cavid); Süstlük onu qaradinməzləşdirmişdir (“Azərbaycan”)
ÖCƏŞKƏN – SAKİT Öcəşkən, dalaşqan uşaqdır (“Ulduz”); Sakit, ağıllı adama oxşayır (S.Qədirzadə)
ÖCƏŞMƏK – SAKİTLƏŞMƏK Bir ana şivəni, bir el qayğusu; Bir el şairinin təmiz duyğusu; Və onunla gedən bir öcəşmədir; Bir quru səhradan çıxan çeşmədir (