TURŞ – ŞİRİN Bir az cılxa şor, bir eymə də turş qatıq göndərmişdi (Ə.Vəliyev); Bu suyun rənginə, dadına baxın
TURŞMƏZƏ – ŞİRİN Maya turşməzə və meyxoş almanı dişinə çəkəndə Zeynəb gəlib oturdu (M.İbrahimov); A bala, ye, şirin almadır (Ə
TURŞULU – ŞİRİN Hələ bunun turşulu dolması var (S.S.Axundov); Nə şirindir xoş nəfəsin; Pərdə-pərdə axan səsin (R
TURŞULUQ – ŞİRİNLİK Meyvənin turşuluğu və ya şirinliyi yeyilən zaman bilinər (“Ulduz”)
TURŞUMAQ – ŞİRİNLƏŞMƏK Dünənki xörəklər günün qabağında qalıb turşumuşdu (M.Süleymanov); Buradan sərin meh gəlir, içəridə yatanların yuxusunu daha da
TUŞ – YALAN Falı tuş çıxdı (M.Hüseyn); Ölmək yalan deməkdən yaxşıdır (M.İbrahimov)
TUTQUN – GÜNƏŞLİ Hava bu gün səhərdən tutqun idi (S.Vəliyev); Hava o qədər xoş, o qədər mülayim və günəşli idi ki, dərhal bir yüngüllük hiss etdi (M
TUTQUNLUQ – AÇIQLIQ Bir tərəfdən Nazlının tutqunluğu, bir tərəfdən də eyvandakı istilik Bağırı təntitmişdi (İ
TUTMAQ – BURAXMAQ Quzğun cumdu, ovunu elə göydəcə tutdu (S.Qədirzadə); Quşu əlindən buraxdı (S.S.Axundov)
TUTULMAQ – AÇILMAQ Hava gah açıldı, gah da tutuldu. Lakin bir damcı da göydən düşmədi (H.Hüseynzadə)
TÜFEYLİ – ZƏHMƏTKEŞ Tüfeyli həyatdan əl çək, adam ol (C.Əmirov); Zəhmətkeşdir, işsiz dura bilmir (“Azərbaycan”)
TÜKLÜ – QIRXIQ Üzü tüklü idi (S.Qədirzadə); Yaş əlini qırxıq başına çəkdi (İ.Şıxlı)
TÜND – MÜLAYİM Xasiyyətim tünddür (C.Əmirov); Gözəl xasiyyəti var, mülayim arvaddır (S.Qədirzadə)
TÜNDMƏCAZ – MÜLAYİM Mənim ərim bir qədər tündməcazdır (Ə.Haqverdiyev); Mənim dostum mülayim adamdır
TÜNLÜK – SEYRƏKLİK – Evdədirlər, yaman tünlükdür (M.İbrahimov); Qatarda seyrəklikdir
TÜPÜRMƏK – YALAMAQ Vəkil hirs içində tüpürdü (M.Süleymanov); Kişi tüpürdüyünü yalamaz (Ata. sözü)
UC – ORTA Hələ bu nə ucudur, nə ortası, çox şey görəcəksən (Ə.Haqverdiyev). UC – SON Bağının ucunu ağzına alıb çeynəyirdi (İ
UCA – ALÇAQ Alçaq uçan ucaya qonar (Ata. sözü). UCA – GÖDƏK Biri boyda gödəkdi, biri xeyli ucaydı (M
UCABOYLU – BALACABOYLU Anam deyər ki, onların məktəbində balacaboylu uşaqları qabaqda, ucaboyluları dalda oturdurlar, müəllimin yazdığını gərək hamı g
UCADAN – ASTADAN Bu sözlərdən qaşı çatılan zabit öz batıq səsi ilə bir az da ucadan xəbər aldı (M.Hüseyn); Məyus halda bir neçə dəfə kirpik çalaraq, o
UCALIQ – BALACALIQ Dostunun boyca ucalığına həsəd apardı (“Azərbaycan”); Səməd öz boyunun balacalığından birinci dəfə heyifsiləndi (M
UCALMAQ – ENMƏK Arzu göylərində qoşa ucalmaq; Durubsan ulduzlar sırasında sən (S.Tahir); Ağılların uçurumuna ütü çəkməli; Ürəklərin zülmətinə enmək is
UCQAR – YAXIN Gələrəm dalınca bir ucqar bağa; O səkir arxayın yaşıl otlağa (M.Rahim); Yaxın bir yerdə görüş təyin etdilər (“Ulduz”)
UCUZ – BAHA Lap ucuz verirəm, al, baha qiymətə sat (S.Vəliyev). UCUZ – BAHALI Artezian quyusu həm ucuz başa gələr, həm də həmişəlikdir (Ə
UCUZLAŞMAQ – BAHALAŞMAQ Şirindir sənətin, şerin neməti; Lakin ucuzlaşmış onun qiyməti (S.Vurğun); Xarici ölkələrdə qiymətlər günü-gündən bahalaşır
UCUZLUQ – BAHALIQ Ucuzluqda alıcının, bahalıqda satıcının üzünü görmə (Ata. sözü)
UÇMAQ – ENMƏK Ona elə gəldi ki, uçur; günəşdir, kürəyini yandıran (R.Rza); Qalxdıqca qatar; buludlar endi yavaş-yavaş (R
UÇUQ – ABAD Xülasə hər iki oğru yaxınlıqdakı uçuq hasardan aşdılar (M.Talıbov); Buranı abad edə bilməzdilərmi? (S
UÇULMAQ – TİKİLMƏK Uçulacaq o bir gün zərbəmizlə kökündən (S.Rüstəm); Birmərtəbəli, dördkünc məktəb binası hər tərəfi açıq bir meydançada tikilmişdi (
UÇUNMA – QIZIŞMA Nəhayət, uçunma tez dəf oldu (Ə.Haqverdiyev); Birdən bədənində qızışma hiss etdi, tərlədi (“Ulduz”)
UÇURMAQ – QURMAQ Belədir insan, bir yandan uçurur, bir yandan qurur (S.Vurğun). UÇURMAQ – TİKMƏK Özün yaxşı bilirsən ki, mən istədiyimi tikərəm və tik
UÇURUM – DÜZ Yolun aşağısı uçurum idi, dibindən çay axırdı (Çəmənzəminli); Düz yerdə gəzə bilmir, şumda şıllaq atır (Ata
UÇUŞ – ENİŞ Toyuğun uçuşu zibilliyə qədər olar (Ata. sözü); Təyyarənin eniş vaxtı yaxınlaşır
UĞURLU – AĞIR – Oğlum, ayağın uğurludur (A.Şaiq); Qonşunun ayağı ağırdır (M.Hüseyn). UĞURLU – MÜVƏFFƏQİYYƏTSİZ Polkovnik onlara uğurlu yol diləyib get
UĞURSUZ – MÜVƏFFƏQİYYƏTLİ Çox uğursuz adamdır (M.Hüseyn); Səfəriniz müvəffəqiyyətli idi (“Ulduz”)
ULU – MÜASİR Qəbul et həyatın ulu səsini (S.Sərxanlı); Müasir Azərbaycan poeziyasının görkəmli nümayəndələrindən biri S
ULULUQ – MÜASİRLİK Bu saat əcdadının ululuğunu aparıb Nuha çıxaracaqdır (S.S.Axundov); B.Vahabzadənin başqa kamil cəhətlərindən biri də odur ki, şair
UNUTMAQ – XATIRLAMAQ Yenə hər şeyi unutdu (Mir Cəlal); Pəri xala bir az da cəsarətləndi, müəllimlərin xahişini xatırladı (M
USTA – ŞAGİRD Mən iyirmi ilin ustası, sən iki ilin şagirdisən (Mir Cəlal)
UŞAQ – BÖYÜK Uşaq, böyük hamı bir-birinə qarışmışdı (Mir Cəlal)
UŞAQLAŞMAQ – QOCALMAQ Elə qocaldıqca uşaqlaşır; Mənim qoca anam qocalır hər gün (C.Novruz)
UŞAQLIQ – BÖYÜKLÜK Bir dəfə o, uşaqlıq xatirələri ilə bağlı olan bir kənddə işləmişdi (S.Vəliyev); Yaşca böyüklüyü mənim qarşımı kəsdi (“Ulduz”)
UŞAQLIQDA – QOCALIQDA Uşaqlıqda məni itirsəydilər, dağda tapardılar (S.Vəliyev); Elə indi, qocalıqda da şüurun vardır (M
UŞAQLIQDAN – QOCALIQDAN Çimnaz, uşaqlıqdan gülmədi baxtım (S.Rüstəm); Lap qocalıqdan da uzaqlaşır o (C
UTANCAQ – SIRTIQ Adilə bir qədər utancaqdır (C.Əmirov); Sırtıq uşaqdır, üz vermə (“Ulduz”)
UTANCAQLIQ – SIRTIQLIQ At bu utancaqlığı, qoy gəlsin eşqin dilə (S.Rüstəm); Böyük oğlan olsa da, sırtıqlığından əl çəkməyib
UTANMAQ – SIRTIQLAŞMAQ Xan məndən utanır, çəkinir bir az; Mən getsəm, qırğının hesabı olmaz (S.Vurğun); Sırtıqlaşıb, özünüzü biabır etməyin
UYDURMA – DOĞRU Bunlar hamısı uydurmadır (M.İbrahimov); Doğru sözün boyu qıldan nazikdir (Ata. sözü)
UZAQ – GÖDƏK Qoca dedi: – Vaxt var ikən gedək; Mənzil uzaq, ömür gödək (R.Rza). UZAQ – YAXIN Bura yaxın, uzaq ellər axışıb gəlmişdir (S
UZANMAQ – QALXMAQ Bir xəstə uzanmışdı yerdə üst-başı açıq (S.Rüstəm); Gülşən söz alıb ayağa qalxdı (Ə