ZIRRAMA – AĞILLI O dəli zırramaya bu büsat nə gərək idi? (M.İbrahimov); Ağıllı adam buna dözməzdi (Mir Cəlal)
ZİBİLLƏMƏK – TƏMİZLƏMƏK Nə üçün tum çırtlayıb bazarı zibilləyirsən? (C.Əmirov); Bir əliylə maşının qapısını açdı, o biri əliylə oturacağı silib, təmiz
ZİBİLLİ – TƏMİZ İki arvadlının evi zibilli olar (Ata. sözü); Yazın təmiz havasından nəfəs almaq üçün əlləşirdilər (M
ZİBİLLİK – TƏMİZLİK Vəziri qarğa olanın ağzı zibillikdə gərək (Ata. sözü); Gələn dəfə küçədən keçəndə təmizliyə fikir verərsən (C
ZİL – BƏM Başdan kövrək olan kəsi; Zil yandırar, bəm ağladar (H.Hüseynzadə)
ZİLLƏT – XOŞBƏXTLİK Nə zillətdir, nə möhnətdir; Buna bais, bəli, sənsən (Ü.Hacıbəyov); Təbiət qoysa yaşarsan, görərsən ki, xoşbəxtlik nə imiş (Mir Cəl
ZİRƏK – MAYMAQ Bir qədər diribaş və zirək uşaqlar mollanın xəlfəsi olardılar (H.Sarabski); Görmürsən, maymağın biridir (M
ZİRƏKLİK – MAYMAQLIQ Öz zirəkliyi və qoçaqlığı ilə Şuşa qalasında məşhurlaşır (“Qaçaq Nəbi”); Sənin maymaqlığın ucundan biz ələ keçdik (“Ulduz”)
ZİYA – QARANLIQ Dağların, bağların libası sarı; Günəşin də sönük ziyası sarı (A.Səhhət); Yalnız indi-indi qaranlıq evə alışan doktor qəmgin-qəmgin Bad
ZİYAN – XEYİR Ziyana tələsdim, xeyrə gecikdim; Bir də bu dünyaya gələcəyəmmi? (H.Hüseynzadə)
ZİYANÇILIQ – XEYİRXAHLIQ Bu, ziyançılıqdan başqa bir şey deyildir (S.Rəhimov); Onun xeyirxahlığı, dünəndən bəri ürəklərində düyün bağlamış qəmi, kədər
ZİYANKAR – XEYİRXAH Rəzil və ziyankar o adamdır ki, öz bəxtinə qürrələnir (M.Talıbov); Müəllimin xeyirxah adam olduğunu çoxdan bilirdi (M
ZİYANKARLIQ – XEYİRXAHLIQ Vəhşilik başqa şeydir, ziyankarlıq başqa (M.Talıbov); Belə xeyirxahlıq mərhəmət deyildir (M
ZİYANLI – XEYİRLİ Onlar ziyanlı qurdları və kəpənəkləri tutub yeyirlər (A.Şaiq); Onun hər bir doğru, xeyirli sözü və işi həmişə alqışla qarşılanacaqdı
ZİYANLIQ – XEYİRLİLİK Zəf eylədi aciz məni, qaldım əməlindən; Çəkdim nə ziyanlıq (M.Ə.Sabir); Xeyirliliyin yolunu göstərdim
ZİYANSIZ – XEYİRSİZ Əcəb xoşxasiyyət, ziyansız heyvandır (M.Talıbov); O həmişə xeyirsiz işdən yapışır (“Azərbaycan”)
ZOR – ASAN Müqim bəy sabahkı işin çox zor iş olduğunu kəsdirdi (S.Rəhimov); Silvionun dueli indiki vuruşmadan çox asandır (M
ZORAKI – KÖNÜLLÜ İstəyən könüllü, istəməyən zorakı – deyib muzdur Vəli düz Hacı Qulunun gözünün içinə baxdı (M
ZORAKILIQ – KÖNÜLLÜLÜK İş zorakılıq məsələsinə gəlirsə, bizimkilər oradadırlar, qorxmayın (M.S.Ordubadi); Vəzifəni könüllülük prinsipi əsasında bölüşd
ZORBA – BALACA Xeyli axtarışdan sonra qarşılarına zorba bir dovşan çıxdı (A.Şaiq); Balaca, isti və səliqəli bir mənzil idi (Mir Cəlal)
ZORBALAŞMAQ – BALACALAŞMAQ Günlər keçdi, aylar keçdi, balaca Cəbi yavaş-yavaş boy atırdı, fəqət həmişə zəif, üzü kiçik, başı isə zorbalaşırdı (N
ZORBALIQ – BALACALIQ Bu zorbalıqda ayı mənim qamçımın qorxusundan hər cür oyun çıxarır, amma bu balacalıqda qızın əlində aciz qalmışam (S
ZORLA – XOŞLA Sizin onu zorla pozdurmağa haqqınız yoxdur (C.Cabbarlı); Bu gün xoşla qoymasan, sabah qaçar gələr (C
ZORLU – ZƏİF Qüvvətli olsan da, yoxsulu döymə; Demə ki, zorluyam, qolum yaxşıdır (Xəstə Qasım); – Bəzi kəndlərdə yoxsullar qrupu zəif idi (Mir Cəlal)
ZORLUQ – ZƏİFLİK Hacı Vəlinin müəyyən prinsipləri var idi, şeyləri zorluqla qəbul edirdi (Çəmənzəminli); O öz zəifliyini bilirdi (M
ZÖVQ – CÖVR Həm zövqüdür, həm cövrüdür ömrün o, həyatın; İnsanı ucaldan da, qocaldan da məhəbbət (B.Vahabzadə)
ZÜLMƏT – İŞIQLIQ Zülmət çökdü, gecə gəldi; Zalım gecə necə gəldi (M.Dilbazi); Aşağıda Cəbir ağzında başlanan açıqlıq, işıqlıq, düzlükdə isə azad təbiə
ZÜLMƏTLİ – İŞIQLI Zülmətli və sakit bir gecə idi (C.Məmmədov); Xəstənin işıqlı, havalı, təmiz bir otaqda saxlanmasını məsləhət gördüm
ZÜLMKAR – ƏDALƏTLİ Bəy çox xəsis və zülmkar idi (Ə.Sadıq); Ədalətli hökmdar ol! (A.Şaiq)