(Borçalı, Böyük Qarakilsə) 1. nağara (Böyük Qarakilsə) 2. dəf (Borçalı). – Damdıreyi toyda çalellar
(Zəngilan) damın üstünə tökülən torpağı bərkitmək üçün ağac alət. – O damdöəni gəti ma:, çıxıram əvin üsdün döəm
(Qazax) bax damdıra. – Damdurasız toy olmaz
(Salyan) həsrət. – O yerrərə indi daməndə qalmışıx
(İmişli) daş-kəsək
(İmişli) daşlı-kəsəkli. – Yollar keçmişdə yaman damfalıydı
(Şuşa) bax da:mi
(Ağsu, Göyçay, Quba, Sabirabad, Şamaxı) cəhənnəm. – Bizim yerrər hərdən hələ isdi uladu ki, lap da:mi kimi (Quba); – Da:mi kimi od tökülür, issidi (Gö
(Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy) bax dambat. – Dammat adam heç sözə baxmaz (Bolnisi); – Qondare:nirəm ki, dammat yeriyim (Borçalı); – Dammat adam görəndə g
(Salyan) bax dambıl. – Arbatanda dammılı çox olır; – Dammılının tamı xoş olır
(Kəlbəcər, Qazax, Şamaxı, Tovuz) 1. inəyin birillik balası (Qazax, Tovuz) 2. camışın ikiillik balası (Kəlbəcər); – Damnançıxma çöldə otduyur 3
(Ağcabədi, Goranboy, Karvansaray, Şəmkir, Tərtər, Tovuz) bax dayna. – Get burdan dana (Ağcabədi); – Mən də onu de:rəm dana (Goranboy); – Ayə, niyə boy
I (Şuşa) danadişi. – Əkində danabaş tapılıb, bütün əkini korradı II (Ağdam) məc. küt, sarsaq
danaboyun eləmək: (Füzuli) birisinin boynunu güclə əymək, qanırmaq (güləş zamanı). – Tutuf səni danaboyun elərəm
(Şamaxı, Şərur) danadişi. – Danaburni zəhərri olur (Şamaxı)
I (Ağdaş, Göyçay, Zərdab) nərə balığının bir növü. – Danaça mırıdan bö:g olur (Ağdaş); – Ürüsdəm dayı bir danaça tutdu, güjnən gəmiyə qoydu (Zərdab) I
I (Sabirabad) balıq toru. – Danaxornan balığ tuturuğ II (Kürdəmir) balıq tutmaq üçün xüsusi düzəldilmiş yer
I (Ağcabədi, Basarkeçər, Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Qazax, Zaqatala) novruzgülü. – Bahar oldu, danaqıran gül açdı (Qazax); – Danaqıran əvvəl ç
(Bakı) aşıq-aşıq oyununda aşığı sonuncu vuran oyunçu
(Gədəbəy, Qazax) dana saxlanılan yer. – Danalığı təmizdə (Qazax); – Gejənin nə vaxdıydısa bilme:rəm, onuyördüm kün, çatıltı qofdu danalıxda (Göyçay)
(Quba) sovuruq
(Ordubad) qoyun xayası. – Qoyunnarın danbalanın çıxardanda kökələr
(Qazax) tiyəsi qatlanmayan bıçaq Daη demax (Ordubad) – meydan oxumaq. – Göreysan neca daη de:y, heş kasdan qorxmey ◊ Daη gəlməx’ (Borçalı, Kürdəmir,
(Qazax) daz. – Sən lap dandez adamsan
dandıra dəymək: (Qarakilsə) xətrinə dəymək, qəlbə toxunmaq. – Mən nə dedim sənin dandıra: dəydi
daη atmax: (Qazax) Novruz bayramı qabağı son çərşənbə axşamında səhərə qədər yatmamaq, oyaq qalıb şənlik etmək
(Xudat) hədik
(Zəngilan) danlamaq. – Bu uşa: az daηsıginən
(Şuşa) kobud, tərbiyəsiz. – Səniη bu oğluη çox danğalaxdı
(Mingəçevir, Oğuz) 1. b a x danqır 2. ot bitməyən yer
I (Hamamlı, Oğuz) mal aşığı. – Danqa mal aşığına deyərix’, qoç aşığına saqqa (Hamamlı) II (Naxçıvan, Şərur) 1
(Çənbərək) böyük vanna. – Uşağı çimizdirməx’ isdi:rəm, danqarı yəti burya
(Çənbərək) arıq. – Danqartağ düyədən alışmalamaxnan ət çıxmaz ◊ Danqartağı çıxmax – arıqlamaq. – Niyə belə danqartağıη çıxıf, çörəx’ yemirsəη?
(Astara, İmişli, Kürdəmir, Masallı, Ordubad, Salyan) loğva, ədabaz, dikbaş. – Ə, sən nə danqaz adamsan? (İmişli); – Adam danqaz danışmaz (Salyan); – B
(Masallı, Ordubad, Salyan) dikbaşlıq, lovğalıq, ədabazlıq ◊ Danqazdığ eləməg – dikbaşlıq etmək. – Axıllı ol, danqazdığ eləmə (Masallı); – Adə, danqazd
(Ağdam, Füzuli, Qazax, Zəngilan) əkinin su çıxmayan hissəsi. – Danqazdı:n pambı: açılıf (Zəngilan)
(Zəngilan) 1. boşboğaz, çox danışan 2. boş-boşuna, səbəbsiz hürən. – Bı nə danqı itdi, ə:!
(Lənkəran) yüngülxasiyyətli
(Ağbaba, Cəlilabad, Kürdəmir) daz. – Uşağ elə danqırdı ki… (Ağbaba); – Başımın tüki tökiley, danqır oleyəm (Cəlilabad)
(Qafan) bax danqır
(Çənbərək) bax dağvadil. – Hümbət mənnən danmadil danışdı
I (Bakı, Göyçay, Meğri, Mingəçevir) sabah. – Mə:m sizə gəlməyim dannıya qaldı (Bakı); – Büyin qızın döymeyan, danna dizin döyecax (Meğri) II (Qax) ehs
(Göyçay) sabah
dansığı çıxmax: (Şuşa) sırtılmaq, üzü bərk olmaq. – O qədər söz eşidif, dansığı çıxıf
(Gədəbəy, Qazax) sözünü geri götürmək
(Meğri) iri, böyük, uca. – Nəcafəlinin bir dant çinarı variydi
(Şamaxı) səhər alaqaranlığı. – Dantori məyi durğuz
(Zaqatala) kobud. – O, danzalın biridi
(Qax) qapazlamaq, başa döymək
(Qax) çobanların payız şənliyi. – Qoyunu payız görməyə qoanda çobannar dapandı eliylər