(Qax, Zaqatala) yumşaq və uzuntüklü dovşan
(Şəki) baramaaçan sex. – Daşdəmir oğlu:n davalində işdəmişəm mən
(Cəbrayıl) diqqətlə baxmaq. – Nə davırmısan sıçan görmüş pişix’ kimi
(Cəbrayıl, Meğri) kəklik və turacı aldadıb ovlamaq üçün ovçuların istifadə etdikləri əlvan rəngli parçalardan qurama çətir, bürüncək
(Gədəbəy, Qazax) ucaboy və enlikürək. – Birdən davlax bir oğlan qavağıma çıxdı (Qazax); – Davlax oğlandı harajan desən Fərman (Gədəbəy)
(Yevlax) 1. boylanmaq; heyrətlə ətrafa baxmaq 2. özünü itirmək. – Ə:, az davrıxsana!
(Beyləqan) bax dabrımağ. – Sən hara davrıyırdın?
(Qax) nağaraçı. – Yaxşı toy elədilər, bi davulbaz da varıydı
(Quba) donmaq. – Bayirda qab quyma, davular
(Şuşa) ayaq səsi. – Kərimin uzaxdan davuşu bəlli olur, çünkü yeriyəndə ə:xların sürüyür
I (Ağdam, Qax, Ordubad, Şəki) 1. birillik at balası (Şəki); – Bir illığ olanda day diyərıx atın balasına 2
I (Şahbuz) bax dayanajax II (Gədəbəy, Gəncə) arabada təkəri oxdan çıxmağa qoymayan və laydırı saxlayan ağac hissə
(Şuşa) əl ağacı, əsa. – Gejə dayanajax olmasa, yol gedə:lmərəm
(Bakı, Biləsuvar, Şamaxı) köhnə tüfəng növü; sümbə ilə doldurulan ov tüfəngi. – Əmimin dayandoldurumun görmüşdüm (Biləsuvar)
(Şuşa) davamlı, tab gətirən, səbirli. – Çox dayanıxlı adam gördüm səni
(Şuşa) davamlı, tab gətirən. – Cabbar dayanqan adamdı
(Füzuli) yararsız. – Bir neçəsi daydoluğiydi, üş-dördü də şilxor Day durmax (Gəncə, Qarakilsə) – ayaq üstə durmaq (uşağa aiddir)
(Naxçıvan, Ordubad, Şahbuz) dayıarvadı. – Dayının arvadı dayıcanı olur (Naxçıvan)
(Bakı, Kürdəmir, Oğuz) dayıarvadı. –Dayıdostu boranı pişirip (Kürdəmir)
(Şuşa) ögey dayı. – Dayılığımnan Turşsuya gəzməyə getmişdix’
(Qazax) qeyri-ciddi, düşüncəsiz. – Alı dayın-düyün adam döyü, danışmaz elə sözü
(Qazax) yabı. – Əzizim, qaşda tala; Şəmşəvat, Qaşqa tala; Bəy isde:r dayqul verə; Aşıq isder qaşqᵔa:t ala
I (Ağdam, Başkeçid, Gədəbəy, Qazax, Laçın, Tovuz) birillik at balası. – Bu daylağ alapaçanın nəslinnəndi (Tovuz) II (Füzuli, Şamaxı) dəvə balası
I (Çənbərək) qaçmaq. – Kazım daylaxladı getdi II (Çənbərək) tamam yığmaq (bitkini, məhsulu). – Quroy düşür deyin tütünü daylaxlıyıllar
(Ağcabədi, Goranboy, Qazax, Qubadlı) da, də (ədat). – Dur gedəx’ dayna (Qubadlı); – Gət görüm dayna (Ağcabədi); – Mən öz sözümü dedim dayna (Goranboy)
(Şəki) dəvədabanı. – Bizim bağda dayvuran bititdi
(Salyan) böyük-böyük, yekə-yekə. – Qabağlar dazal-dazal kişilər də çilngağac oynıyırdılar
(Ordubad) fırfıra. – Mənim dazalağım sındı; – Mən dazalağıma qırmızı irəx’ çəx’mişəm
dazannıx eləməx’: (Oğuz) uzun zaman söhbət etmək
(Qəbələ) gec başa düşən, key
(Oğuz) uzun, yaraşıqsız (adam). – Dazgal bir kişi küçeylə gedirdi
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Salyan, Şəmkir) sürətlə getmək; qaçmaq (quşa aiddir). – Səməd elə dazılıyırdı ki, elə bil turanc gedirdi (Salyan); – Qurvağa
(Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Zəngilan) bax dazılamaq. – Turaş balası ə:nə-bə:nə dazıyır (Zəngilan)
(Mingəçevir) xəbərçilik
(Qax, Zaqatala) 1. kiçik, alçaqboylu (Qax) 2. arıq (Zaqatala). – Deçi inək gəlir
(Oğuz) danışıq. – Habu dedix’- dən nə çıxar?
(Qazax) bax deyix’li. – Məlahət Asdanın de:x’lisidi
(Oğuz) tənzif
(Zaqatala) xörək adı. – Bu gün dele bişirirəm
(Ordubad, Şərur) dəmyə, su çıxmayan, susuz (yer). – Aza kəndin yerinin çoxu dematdı (Ordubad)
I (Ağdam, Şərur, Zəngilan) qəlyan. – Dosduma bir yaxşı demi bağışdadım (Ağdam); – Çəx’dığımıza demi də de:rıx, qəlyan da de:rıx (Zəngilan) II (Culfa,
(Füzuli) dəmyə. – Bıra demisdannığiydi
(Şərur) bax demi II
(Dərbənd) 1. boşqab 2. saxsı kasa. – Xeyrə dengənədən böyüg olur
(Şəki) silindr şəkilli səbət. – Əvdirə: m bizə bi dengi üzüm göndərmişdi
(Qazax) 1. dəfə, kərə 2. növbə
(Çənbərək) naxış. – Bu xurcuna niyə dermə vurmuyufsaη
(Çənbərək) naxışlı. – Anam bir derməli kilim toxuyuf ku, gə görəsən
(Dərbənd) dırmıq
(Bakı) kimi, təki. – Mən də, bacı, sən desbiri saxlı:cegəm