(Salyan) qərb küləyi. – Deşdavar gümbatannan əsər; – Deşdavar güjdi küləkdi
(Bakı) çanaqlı bağa. – Deşdebokullar dayi bağda üzüm qoymiyib, hamısını yi:b
deşdəx’ vurmax: (Gəncə, Şəki) bişməmişdən qabaq çörəyin üzünü çöplə və ya başqa bir şeylə deşmək. – Çörəyə deşdəx’ vur, köpüf küt getməsin (Gəncə)
(Gəncə, Mingəçevir) çörəyin üzünü çöplə və ya başqa bir şeylə deşmək. – A:z, əlini beliηə qoyuf niyə bekar durufsaη, deşdəx’ləsəηə (Gəncə)
(Lənkəran) bax deşdavar. – Bu gün deşdəvar əsir
deşt eləməx’: (Cəbrayıl) öhdəsindən gəlmək. – Sənsən ki, o işnən deşt eliyirsən
devəcər olmax: (Meğri) təngə gəlmək. – Xamməmədin əlinnən devəcər oldum
(Şəki) 1. daxma 2. talvar. – Deyəni biz bağda tikərux, çox vax horda da yatarux
(Kürdəmir) gəlmə (adam). – Bizin kəndin çoxi deyxıllıdı
(Qazax) nişanlı
deyijilix’ eləməx’: (İmişli) şikayətlənmək. – Gedif dünən sədridən deyijilix’ ele:f
I (Basarkeçər, Bərdə, Qazax) borc. – Bu mənim boynumda deyindi (Bərdə); – Mənim ona deyinim yoxdu (Qazax); – Bir deyin də qoydun mə:m boynuma (Basarke
(Gəncə) narazılıq, inciklik. – Qulunun qaşqabağı yernən gedir, də:sən deyintisi var
(Füzuli) insan yaşamayan yer, səhra. – Bu uşağı apardılar, deyisdannıxda dedilər, hayıf uşaxdı, gəlin bunu öldürmüyəx’
(Gəncə) höcətləşmək, mübahisə etmək. – Nə çox deyişirsiηiz? Bilmirəm, nəyηiz ortax düşüfdü
(Culfa) dar qadın tumanı. – Deyrəni cavan arvatdar geyər
(Ağdam, Ağcabədi, Borçalı, Tovuz) dəyə, alaçıq. – Bizim də: o görükən təpənin başındakıdı (Tovuz); – Qarım də:nin yannarına çəkilir (Ağcabədi)
I (Ağdam, Borçalı, Qazax, Yevlax) lovğa. – Dəbbə adam papağını dik qo:r (Borçalı); – O, dəbbə adamdı (Yevlax); – Başqasın bə:nmiyənə dəbbə adam de:rix
(İmişli) lovğa. – Dəbbədağarjıx adamdı o heş kimi bə:mmer
(Quba) sözündən qaçan. – Mə:n dəbbəkar adamnan hiç aram yuxdi
(Beyləqan, Çənbərək, Göyçay, Kürdəmir, Qazax, Qarakilsə, Masallı, Ucar) sözündən qaçmaq. – Sən mənə bir quzu verməliydin, nə üçün dəbbəliyirsən? (Beyl
(Culfa) biclik, hiyləgərlik
(Bakı) ağılsız ◊ Dəbəllayı- dəbəllayı danışmağ – ağılsız, düşüncəsiz danışmaq. – Sən gənə də başdamısan dəbəllayı-dəbəllayı danışmağa
(Göyçay) kəsək. – Bu dəbərələri məhlədən təmizdiyün
(Şərur) ot bağlaması. – Bizdərdə beş malı qışdan min dəbrə otnan ancax çıxarmağ olur
dəbrədirix’ eləməx’: (Culfa) mal-qara üçün ot ehtiyatı görmək. – Qışa bir dəbrədiriy eləmisən?
(Oğuz) kisə, kiçik çuval
də:cək qalmağ: (Kürdəmir) təəccüb qalmaq. – Bı işə lap də:cək qalmışam
(Şəki) bax dadax I. – Yekə qoyunun dədix’lərinnən tutuf, götürüf boynünə atdı
I (Şuşa) təndirə lavaş yapmaq üçün işlədilən alət II (Kəlbəcər) koma. – Almaların hamısı Taharın dəfinə yığıldı
(Təbriz) xalçaçılıqda işlədilən dəmir alət. – Dəfə dəmirdən olurı
(Salyan) tez, cəld. – Oturan kimi qız dəfi:də qabağımıza xörekləri düzzi; – Söz didim, dəfi:də cavab verdi
(Çənbərək) o saat, o dəqiqə, tezcə. – Xurda dağe:tdi, dəfin dəjə qayıtdı
(Yardımlı) cəld, tez. – Dəfit getginən
(Göyçay) narahat, təlaşlı. – Doğrusu, sən çox dəğdəğəçisən
(Dərbənd) bax dağı (1-ci məna). – Dəği səniynən işim yoxdu
I (Gədəbəy) xəstəlik. – Dəğinti dəğif mallara, də:səη qənə II (Salyan) incik, xoşa gəlməyən
(Lerik) bax dəginti II. – Mən onə bi dəğintulu söz demədim
(Meğri) seyrək otu olan yerdə otlamaq. – Şişeyi ötürüp yamaşda dəğişir
(Çənbərək) növbə (suvarmada)
(Mingəçevir, Ucar, İrəvan) kiçik kasa
(Borçalı, Çənbərək) ağıldanyüngül. – Dəhdülü adam avaro:lar (Borçalı); – Dəhdülü adamnan aram olmaz (Çənbərək)
(Göyçay, Mingəçevir) əkin sahəsi
(Cəlilabad, Kürdəmir, Lənkəran) ölçüb-biçmək, götür-qoy etmək, yoxlamaq. – Adam gərək əvvəl dəhətdəsin, so:ra işə başdasın; – Dəhətdəmədən öylənmək ey
(Çənbərək) 1. xanada ox keçirilən dəlik. – Xananın dəhlizi dardı, şapalag sığmır 2. dirəyin haçası. – Kərəni qaldır qoyax dirəyin dəhlizinə
(Bakı, Əli Bayramlı, Lənkəran, Sabirabad) iri, dərin boşqab. – Dəhmərdədə hərdən xörək də yeyillər (Əli Bayramlı)
(Cəbrayıl, Meğri, Zəngibasar) qovmaq, yerişini sürətləndirmək; tələsdirmək. – Malı dəhmərrə əkinə tüşməsin (Zəngibasar); – Dəhmərri;n axşamacan işi qu
(Cəlilabad, Təbriz, Tovuz, Zəngilan) yüyən. – Atın dəhnəsin almeydilər, dəhnəli-zaddi qaçeydi (Cəlilabad); – Dəhnəni keçir atın ağzına (Zəngilan); – D
(İmişli) atı yüyənləmək. – Atı dəhnələdi, çəkdi qapıya
(Bərdə) parça növü