(Qax) papiros
(Qax) çobanların daşla oynadıqları oyun adı
(Qax) çobanların bişirdikləri iri qarğıdalı xingalı. – Bi də qorıysın çobanlar aupay pişirip, hərəyə dört-beş paylıylar
I (Hamamlı) ipdən toxunan gödək geyim. – Nənəm maηa ava toxuyur II (Çənbərək) bax aba I
(Qax) gicgah. – Senin a:vasına elə yumrux çallam gözünnən çirə atılar
(Mingəçevir, Şəki) forma, görünüş
(Göyçay) quru kol-kos
(Kürdəmir) məhsuldar yer. – Nar kolpalarının yeri avadannığdı deyni, biyil yaxşı boy atıblar
I (Qax) məhəllə II (Göyçay, Qazax) əngəl, bəla, çətinlik. – Bu comuş aval oldu bizə, ot yemer; – Ə, sən də maηa aval olduη (Qazax); – Tülkü toyuxlara
(Bakı, Gədəbəy, Salyan, Zəngilan) 1. qamış növü adı (Salyan) 2. quru ot, küləş, çırpı (Bakı, Gədəbəy, Zəngilan)
(Ordubad) işsiz. – Həsən, niyə avarakar gəzirsən?
(Bakı) boş-boş gəzən, işsiz. – Əlpaşa avaraqulinin biridü
(İmişli) avara. – Sə:n oğlun yap avaraçı uşağdı
(Bakı, Kürdəmir, Şamaxı) rəngi qaçmaq, solmaq, soluxmaq
I (Gədəbəy, Gəncə, Qazax) bax avazımağ. – Bir bax, gör irəngi nejə avazıyıfdı (Gəncə) II (Çənbərək) taxılın biçin vaxtını keçirmək
avc eləməx’: (Meğri) inkişaf etmək. – Yeri peyinniy olduğunna soğan yaxşı avc eliyir
(Gəncə, Şəki, Şəmkir) axmaq, sərsəri. – Avdalın biridi, u:n sözünə inamma (Şəki); – Özünü itirif, laf avdal kökünə düşüf (Şəmkir)
(İmişli) başdansovdu. – Avdalqajı işin xeyiri olmaz adama
avecə olmax: (Meğri) qoşqu heyvanlarını növbə ilə işlətmək. – Avdıllaynan mən, Şəxsıvarınan da sən avecə ollux
(Cəbrayıl) itiləmək. – Usda baltamızı yaxşı avxarrıyıb
(Böyük Qarakilsə) 400 qramlıq ölçü qabı
(Gədəbəy) məc. geyim, paltar. – Bi:l qoyune:dənnən avır qalme:f məndə; – Avrımız da olmadı, mərəkə: çıxax irəli əyamlar
(Kəlbəcər) içli. – Avırfmalı kömbə bişirdik
(Cəbrayıl) əmanət. – Tərəkəmələr çubuğu avırıx verillər
(Gəncə) məc. üst-başını düzəltmək, təzə paltar geydirmək. – Büyün bizim gedəni apardım bazara, avırratdım
(Cəbrayıl, Qarakilsə, Meğri) kök, dolu (adam). – Uşax vaxdı Əhməd avırtdağıdı (Cəbrayıl)
(Qarakilsə) kökəlmək
(Qubadlı) xörək adı. – Avırtmaca bizi qonağ elə
(Füzuli, Cəbrayıl) məhsulu başdansovdu, ordan-burdan yığma. – Təzə açmış pambığı avlama yığıllar (Cəbrayıl)
(Cəbrayıl, Qarakilsə) məhsulu başdansovdu, ordan-burdan yığmaq. – Bırdan-ordan avlayın, çıxsın gessin (Qarakilsə)
(Ağcabədi) ərinmiş yağla pendirin qarışığı. – Ay bajı, ma: avma ver
(Füzuli) çay qırağında olan qamışlıq. – Avruğa getmişdix’
(Füzuli) dəvənin noxtası. – Dəvənin başına vurulana avsar, atın başına vurulana çılav deərix’
(Füzuli) dəvəni noxtalamaq. – Dəvəni avsarradım
(Qax) çömçə. – İrəlilərdə avşala diyərdıx, hindi çömçə
I (Füzuli) südü çox olan (qoyun). – Avşar qoyundu II (Qarakilsə) balaca xəncər. – O, həmişə özüynən avşar gəzdirərdi
(Ağcabədi, Füzuli) 1. sağmaq (Füzuli). – Qoyunu avşarradıx 2. südün hamısını sağmaq üçün heyvanın yelinini ovuşdurmaq, sıxmaq (Ağcabədi)
(Qax) qəlbini sındırmaq, qırmaq. – Menin ürəgini avşatıp
(Bərdə, Füzuli) qiymətli parça adı. – Mə:m qızıma bir dəs ay-ıldızdan paltar veriη (Füzuli)
(Biləsuvar, Kürdəmir, Laçın, Salyan) pilləkən. – Ayağaltı qayıtdırmağa taxda almışam (Biləsuvar)
(Bərdə) valideynin ərə gedən qızının evinə ilk gedişi. – Qızı ərə verənnən so:ra ayağaşmıye:dirix’
I (Lənkəran) qapı-qapı gəzib mal alıb-satan, xırdavatçı, çərçi II (Lənkəran, Salyan) 1. xeyirdə və şərdə xidmət edən adam (Lənkəran) 2
(Quba) məclisdə qonaqlara xidmət edən adam
(Naxçıvan) uzaq, kənar. – Naxçıvan mərkəzdən ayaxdı
(Qazax) yuxayayan. – Ayaxlıda xamır yayıler
(Bərdə, İmişli, Şəmkir) ləqəb. – Onun ayalğası Çəpərdələndi (Şəmkir); – Çaqqal Cəfərin ayalğasıdı (Bərdə)
(Oğuz) cır alma. – Ha bizim tərəflərin hamısında ayalması olur
(Culfa, Naxçıvan, Ordubad, Şahbuz, Şərur) ləqəb. – Bu kənddə hamının ayaması var (Şərur)
(Kürdəmir) axtarmaq, yada salmaq. – Ötən günüyü ayason yaxşıdı; – Heç bizi ayamırsan
(Culfa, Kürdəmir, Sabirabad, Şərur) kömək. – Hökmət mənə ayanat eliyir (Culfa)